Ik voel weer eens de behoefte om een tijdje vrij te nemen van mijn blog. In tegenstelling tot de andere keren dat ik een blogpauze nam, ben ik er nu vrij zeker van dat ik over een tijdje weer verder ga met bloggen.
Ik heb nog wel het een en ander op mijn programma staan. Ik denk dat het komende jaar het bekijken van films en het erover bloggen het belangrijkste onderdeel van mijn blog blijft. Op filmgebied heb ik in ieder geval nog op het programma staan, het bekijken en bespreken van:
- Alle films die ik in huis heb van Buster Keaton en Charles Chaplin
- Alle VPRO reisdocumentaires
- Al mijn favoriete Nederlandse films
- Al mijn favoriete films, voor zover ik die nog niet besproken heb
Verder wil ik bekijken en zo nodig bespreken:
- Alle films van Ghibli
- Alle Disney-films
- Alles van Laurel en Hardy
Als het goed is ben ik eind 2021 bij met het bespreken van films.
Voor wat betreft boeken, restaurantbesprekingen, recepten en andere stukjes zie ik wel wat de toekomst brengt. In principe ga ik weer verder met mijn blog vanaf 1 oktober, maar dat kan natuurlijk ook eerder of later worden. In de tussentijd blijf ik gewoon stukjes schrijven als ik daar zin in heb.
Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.
woensdag 17 juni 2020
Dvd: Buster Keaton: One Week
One Week (Verenigde Staten, 1920): 19 min: Zwart-wit: Regisseur Buster Keaton
"One Week" is pas de tweede film die door Buster Keaton is geregisseerd. Je zou het niet zeggen, het is een pareltje. Helaas is de beeldkwaliteit van mijn dvd niet optimaal.
"One Week" volgt de eerste week van Buster als pasgetrouwde man. Op maandag de 9e is hij getrouwd. Van zijn oom krijgt hij een huis cadeau.
Dinsdag de 10e wordt het huis bezorgd in de vorm van een bouwpakket dat hij zelf in elkaar moet zetten. Iemand die een hekel aan Buster heeft verandert een paar nummers op de kisten. Op deze dag de inmiddels klassiek geworden grap dat de voorgevel van het huis er af valt, waarbij het gat van een raam precies over Buster valt.
Woensdag de 11e staat het huis schots en scheef en legt Buster de electriciteit aan.
Vrijdag de 13e is zoals het hoort een rampdag. Het huis lekt en Buster houdt in huis een paraplu op. Vervolgens gaat het stormen en draait het huis heen en weer als een tol.
Zaterdag de 14e blijkt dat het huis op het verkeerde perceel staat en dat het moet verhuizen naar een perceel vlakbij de spoorlijn.
Van Buster Keaton is bekend dat hij de meeste van zijn stunts zelf uitvoerde. In "One Week" zit een flink aantal schitterende visuele grappen en deze film is wat mij betreft een vergeten pareltje uit de filmgeschiedenis.
Op IMDB krijgt "One Week" van ruim 6.700 mensen een waardering van 8,1.
"One Week" is pas de tweede film die door Buster Keaton is geregisseerd. Je zou het niet zeggen, het is een pareltje. Helaas is de beeldkwaliteit van mijn dvd niet optimaal."One Week" volgt de eerste week van Buster als pasgetrouwde man. Op maandag de 9e is hij getrouwd. Van zijn oom krijgt hij een huis cadeau.
Dinsdag de 10e wordt het huis bezorgd in de vorm van een bouwpakket dat hij zelf in elkaar moet zetten. Iemand die een hekel aan Buster heeft verandert een paar nummers op de kisten. Op deze dag de inmiddels klassiek geworden grap dat de voorgevel van het huis er af valt, waarbij het gat van een raam precies over Buster valt.
Woensdag de 11e staat het huis schots en scheef en legt Buster de electriciteit aan.
Vrijdag de 13e is zoals het hoort een rampdag. Het huis lekt en Buster houdt in huis een paraplu op. Vervolgens gaat het stormen en draait het huis heen en weer als een tol.
Zaterdag de 14e blijkt dat het huis op het verkeerde perceel staat en dat het moet verhuizen naar een perceel vlakbij de spoorlijn.
Van Buster Keaton is bekend dat hij de meeste van zijn stunts zelf uitvoerde. In "One Week" zit een flink aantal schitterende visuele grappen en deze film is wat mij betreft een vergeten pareltje uit de filmgeschiedenis.
Op IMDB krijgt "One Week" van ruim 6.700 mensen een waardering van 8,1.
dinsdag 16 juni 2020
Buster Keaton
Buster Keaton was een van de meest geniale regisseurs uit de filmgeschiedenis. Hij is tegenwoordig vooral bekend door de films die hij tussen 1920 en 1930 regisseerde, vooral films zonder geluid.Sinds ik de films van Buster Keaton ken, ben ik een groot fan van zijn films. Op mijn lijst met 100 favoriete films staat er 2 films van Buster Keaton bij de top 10: "The General" en "Seven Chances". Deze 2 films en ook "Sherlock Jr." zijn onbetwiste meesterwerken.
Ik wil de komende tijd in chronologische volgorde de films van Buster Keaton bekijken en bespreken, zoals ik dat inmiddels al bij meerdere geweldige regisseurs heb gedaan.
Buster Keaton is een van de meesters van de slapstick, samen met Laurel en Hardy en Charlie Chaplin. Van alle films die ik uit het tijdperk van de stomme film heb gezien (zeg maar tot 1930), vind ik die van Buster Keaton duidelijk het leukst om te bekijken. Vergelijk de subtiele visuele humor bijvoorbeeld maar met het eentonige gedram van Sergej Eisenstein. Voor mij is duidelijk wiens films ik liever zie.
Na 1930 raakte de carrière van Buster Keaton in het slop en regisseerde hij vrijwel nooit meer. Wel had hij ieder jaar nog wel kleine bijrollen in tal van films. Halverwege de jaren 60 werd het werk van Buster Keaton uit de jaren 20 herontdekt en sindsdien geldt hij als een van de belangrijkste regisseurs uit de filmgeschiedenis.
Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.
maandag 15 juni 2020
Dvd: The Cranes Are Flying
The Cranes Are Flying (Rusland, 1957): 91 min: Zwart-wit: Regisseur Mikhail Kalatozov
"The Cranes Are Flying" is een prachtige romantische Russische oorlogsfilm. Boris en Veronika (door Boris liefkozend "eekhoorntje" genoemd) houden van elkaar. Er is een ontmoeting met een schitterende scene waarin Boris Veronika achterna rent, de trappen omhoog in het portaal van het huis waar Veronika woont. Ze spreken af om elkaar weer te ontmoeten. Boris komt niet opdagen omdat hij zich als vrijwilliger heeft aangemeld voor het front. Wel heeft hij voor Veronika een stoffen eekhoorntje gekocht als presentje voor haar verjaardag.
Bij Boris en zijn ouders woont ook neef Mark in huis. Mark is musicus, is ook verliefd op Veronika, en doet alles om niet naar het front te hoeven. Als het huis van Veronika gebombardeerd wordt dan kan zij intrekken bij de ouders van Boris.
Mark is er intussen in geslaagd om zich aan de dienst te onttrekken en ze vertrekken met zijn allen richting Siberië. De vader van Boris werkt hard, Mark vermaakt zich, terwijl anderen sneuvelen.
Zoals gezegd vind ik "The Cranes Are Flying" een prachtige film. Een beetje jammer is wel dat Boris zo nadrukkelijk gepresenteerd wordt als een held en Mark als een lafaard. Een beetje nuancering had geen kwaad gekund, maar de film hoort absoluut thuis in een select rijtje met de beste oorlogsfilms.
Op IMDB krijgt "The Cranes Are Flying" van 14.200 mensen een waardering van 8,3.
"The Cranes Are Flying" is een prachtige romantische Russische oorlogsfilm. Boris en Veronika (door Boris liefkozend "eekhoorntje" genoemd) houden van elkaar. Er is een ontmoeting met een schitterende scene waarin Boris Veronika achterna rent, de trappen omhoog in het portaal van het huis waar Veronika woont. Ze spreken af om elkaar weer te ontmoeten. Boris komt niet opdagen omdat hij zich als vrijwilliger heeft aangemeld voor het front. Wel heeft hij voor Veronika een stoffen eekhoorntje gekocht als presentje voor haar verjaardag.Bij Boris en zijn ouders woont ook neef Mark in huis. Mark is musicus, is ook verliefd op Veronika, en doet alles om niet naar het front te hoeven. Als het huis van Veronika gebombardeerd wordt dan kan zij intrekken bij de ouders van Boris.
Mark is er intussen in geslaagd om zich aan de dienst te onttrekken en ze vertrekken met zijn allen richting Siberië. De vader van Boris werkt hard, Mark vermaakt zich, terwijl anderen sneuvelen.
Zoals gezegd vind ik "The Cranes Are Flying" een prachtige film. Een beetje jammer is wel dat Boris zo nadrukkelijk gepresenteerd wordt als een held en Mark als een lafaard. Een beetje nuancering had geen kwaad gekund, maar de film hoort absoluut thuis in een select rijtje met de beste oorlogsfilms.
Op IMDB krijgt "The Cranes Are Flying" van 14.200 mensen een waardering van 8,3.
Dvd: Come and See
Come and See (Rusland, 1985): 137 min: Kleur, deels Zwart-wit: Regisseur Elem Klimov
"Come and See" is een zeer heftige en zeer indrukwekkende Russische oorlogsfilm uit 1985. Het verhaal speelt in 1943 als de Duitsers in Wit-Rusland meedogenloos huishouden en vele dorpen met de grond gelijkmaken.
In "Come and See" leven we mee met de belevenissen van Floor, een 15-jarige jongen die zich heeft aangesloten bij de partizanen. Hij wordt uit zijn huis weggehaald door een paar oudere soldaten, terwijl zijn moeder huilend staat toe te kijken.
Bij een patrouille ontmoet Floor Glasja, een jonge vrouwelijke soldaat die iemand zoekt om van te houden. Samen trekken ze door het verwoeste land.
"Come and See" is een heel heftige film, waarbij de dreigende sfeer in sterke mate ondersteund wordt door de prachtige onheilspellende muziek. Tegen het einde van de film wordt een grote groep Russen in een schuur bij elkaar gedreven en wordt die schuur vervolgens in brand gestoken.
Ik vind "Come and See" een van de allerbeste oorlogsfilms die ik ken (vergeet "Saving Private Ryan" en "Band of Brothers"), maar het is niet bepaald een aangename film om naar te kijken.
Op IMDB krijgt "Come and See" van ruim 51.000 mensen een waardering van 8,3 en staat daarmee op plaats 126 van de hoogst gewaardeerde films.
"Come and See" is een zeer heftige en zeer indrukwekkende Russische oorlogsfilm uit 1985. Het verhaal speelt in 1943 als de Duitsers in Wit-Rusland meedogenloos huishouden en vele dorpen met de grond gelijkmaken.In "Come and See" leven we mee met de belevenissen van Floor, een 15-jarige jongen die zich heeft aangesloten bij de partizanen. Hij wordt uit zijn huis weggehaald door een paar oudere soldaten, terwijl zijn moeder huilend staat toe te kijken.
Bij een patrouille ontmoet Floor Glasja, een jonge vrouwelijke soldaat die iemand zoekt om van te houden. Samen trekken ze door het verwoeste land.
"Come and See" is een heel heftige film, waarbij de dreigende sfeer in sterke mate ondersteund wordt door de prachtige onheilspellende muziek. Tegen het einde van de film wordt een grote groep Russen in een schuur bij elkaar gedreven en wordt die schuur vervolgens in brand gestoken.
Ik vind "Come and See" een van de allerbeste oorlogsfilms die ik ken (vergeet "Saving Private Ryan" en "Band of Brothers"), maar het is niet bepaald een aangename film om naar te kijken.
Op IMDB krijgt "Come and See" van ruim 51.000 mensen een waardering van 8,3 en staat daarmee op plaats 126 van de hoogst gewaardeerde films.
zondag 14 juni 2020
Dvd: The Ballad of a Soldier
The Ballad of a Soldier (Rusland, 1957): 85 min: Zwart-wit: Regisseur Grigoriy Chukhray
Als je denkt aan films over de Tweede Wereldoorlog, dan denken de meeste mensen toch aan de grote Hollywoodproducties zoals "Saving Private Ryan", "Schindler's List" of "Band of Brothers".
Drie van de meest indrukwekkende oorlogsfilms die ik ken komen uit Rusland. "Ballad of a Soldier" is zo'n zwart-wit film uit Rusland die iedereen met interesse in de Tweede Wereldoorlog absoluut gezien moet hebben. Het is een prachtig voorbeeld van een romantisch verhaal ingebed in het grote verhaal van de oorlog.
De 19-jarige soldaat Alyosha Skvortsov vernietigt twee vijandelijke tanks. De generaal die zijn meerdere is stelt voor om hem een medaille te geven voor verdiensten. Alyosha wil liever een dag naar huis om afscheid te nemen van zijn moeder en het dak van het huis te repareren. Zeer ongebruikelijk krijgt hij 6 dagen verlof, 2 voor de heenreis, 2 voor de terugreis en 2 voor het repareren van het dak.
Alyosha gaat op weg, voornamelijk met de trein, en ontmoet allerlei mensen. Hij komt een soldaat tegen die op krukken loopt en het uit wil maken maken zijn vrouw. Dan rijdt hij illegaal mee met een trein in een wagon waar hooi voor de paarden ligt. Daar ontmoet hij Shura, een jonge vrouw. Aanvankelijk is Shura erg bang voor Alyosha en wil ze uit de trein springen, maar ze raken al gauw bevriend.
Het camerawerk en het acteerwerk in "The Ballad of a Soldier" zijn uitstekend. Je leeft helemaal mee met de jonge Alyosha en Shura. Wat mij betreft vind ik "The Ballad of a Soldier" een veel sterkere film dan bijvoorbeeld het veel bekendere "Saving Private Ryan".
Op IMDB krijgt "The Ballad of a Soldier" van ruim 9.000 mensen een waardering van 8,2.
Als je denkt aan films over de Tweede Wereldoorlog, dan denken de meeste mensen toch aan de grote Hollywoodproducties zoals "Saving Private Ryan", "Schindler's List" of "Band of Brothers".Drie van de meest indrukwekkende oorlogsfilms die ik ken komen uit Rusland. "Ballad of a Soldier" is zo'n zwart-wit film uit Rusland die iedereen met interesse in de Tweede Wereldoorlog absoluut gezien moet hebben. Het is een prachtig voorbeeld van een romantisch verhaal ingebed in het grote verhaal van de oorlog.
De 19-jarige soldaat Alyosha Skvortsov vernietigt twee vijandelijke tanks. De generaal die zijn meerdere is stelt voor om hem een medaille te geven voor verdiensten. Alyosha wil liever een dag naar huis om afscheid te nemen van zijn moeder en het dak van het huis te repareren. Zeer ongebruikelijk krijgt hij 6 dagen verlof, 2 voor de heenreis, 2 voor de terugreis en 2 voor het repareren van het dak.
Alyosha gaat op weg, voornamelijk met de trein, en ontmoet allerlei mensen. Hij komt een soldaat tegen die op krukken loopt en het uit wil maken maken zijn vrouw. Dan rijdt hij illegaal mee met een trein in een wagon waar hooi voor de paarden ligt. Daar ontmoet hij Shura, een jonge vrouw. Aanvankelijk is Shura erg bang voor Alyosha en wil ze uit de trein springen, maar ze raken al gauw bevriend.
Het camerawerk en het acteerwerk in "The Ballad of a Soldier" zijn uitstekend. Je leeft helemaal mee met de jonge Alyosha en Shura. Wat mij betreft vind ik "The Ballad of a Soldier" een veel sterkere film dan bijvoorbeeld het veel bekendere "Saving Private Ryan".
Op IMDB krijgt "The Ballad of a Soldier" van ruim 9.000 mensen een waardering van 8,2.
zaterdag 13 juni 2020
Een nawoord bij de films van Tony Gatlif
Waar ik het meest van houd op filmgebied, is als regisseurs films maken over gewone mensen uit hun eigen milieu. Mede daarom ben ik zo'n groot fan van Satyajit Ray, de Indiase regisseur die zoveel prachtige films heeft gemaakt over het alledaagse leven in Bengalen.Tony Gatlif is een andere regisseur die zijn eigen leefwereld als inspiratiebron heeft. Tony Gatlif is in 1948 geboren in Algerije en maakt deel uit van de Roma-gemeenschap. Voor zover ik weet is Tony Gatlif de enige regisseur die de cultuur van de Roma zo uitgebreid en liefdevol van binnenuit in beeld heeft gebracht.
De films van Tony Gatlif komen altijd heel authentiek over. De Roma hechten heel veel belang aan hun vrijheid, maar ook aan de muziek. In de films van Tony Gatlif zitten vaak mensen die op reis zijn, maar er zit vooral altijd heel veel geweldige muziek in. Om optimaal van zijn films te kunnen genieten, moet je wel van dit soort muziek houden. Ik doe dat volop.
In alle films van Tony Gatlif zijn er scenes van wisselende kwaliteit. De mooiste scenes zijn meestal degenen waarin muziek wordt gemaakt.
Heel jammer is dat Tony Gatlif zo weinig bekend is. Ik vind dat zijn films een groot publiek verdienen, ze zijn veel interessanter om naar te kijken dan de standaard Hollywood-pulp.
- ***** Latcho Drom (1993, 1.800, 8,2)
- **** Gadjo Dilo (1997, 7.300, 7,7)
- **** Vengo (2000, 2.700, 7,4)
- **** Swing (2002, 970, 7,3)
- **** Exils (2004, 2.900, 6,8)
- **** TranSylvania (2006, 2.400, 6,8)
- ***** Djam (2017, 1.200, 7,2)
Mijn 2 favoriete films van Tony Gatlif zijn de documentaire "Latcho Drom" uit 1993 en vooral het recente "Djam".
Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.
Abonneren op:
Posts (Atom)