Als ik een tekst lees, dan vind ik het erg prettig als hij soepel leest en weinig moeilijke woorden bevat. Mijn woordenschat is vrij groot (zeker in het Nederlands, maar ook in het Engels, minder in het Duits), maar als ik een woord niet ken, dan lees ik daar overheen. Ik ben meestal te lui om de precieze betekenis op te zoeken, dat doe ik eigenlijk alleen als ik een tekst herlees. Ook houd ik van een lichtvoetige stijl. Een tekst hoeft niet per se humoristisch te zijn, maar ik houd erg van een beetje humor.
Wat voor het lezen van een tekst geldt, dat probeer ik ook na te streven als ik zelf wat schrijf. Voordat ik begin met schrijven heb ik meestal een of meerdere zinnen in gedachten en heb ik ongeveer een idee wat ik wil schrijven.
Ik maak nooit een kladversie op papier, ik tik mijn teksten rechtstreeks op de computer. Ik kan maar met 2 vingers typen, dus mijn schrijfsnelheid is vrij laag. Dat geeft mij de gelegenheid om tijdens het typen de volgende zin te bedenken.
De stukjes die ik schrijf zijn vrij kort. Na maximaal een half uur vind ik het wel genoeg en zijn de meeste teksten ongeveer klaar.
Bij een boekbespreking met citaten werk ik vaak anders. Ik typ dan eerst de citaten en schrijf vervolgens de rest van de tekst.
Ik probeer bij het schrijven zo min mogelijk moeilijke woorden te gebruiken. Ik houd daarbij het advies van Tolstoj in gedachten, die vond dat zijn teksten te begrijpen moesten zijn voor een kind van 13 jaar oud. Ik ben het daar helemaal mee eens.
Als de tekst klaar is, dan laat ik hem meestal een dagje rusten en dan probeer ik om de eventuele slordigheden in stijl of spelling eruit te halen.
Ik stel niet zulke hoge eisen aan mijn teksten. Ik ben geen professioneel schrijver en als ze een beetje prettig lezen ben ik tevreden. Het kan voor mij ook niet anders, ik heb geen tijd, energie en zin om uren met een tekst bezig te zijn.
Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.
zaterdag 25 mei 2019
vrijdag 24 mei 2019
Zaken die ik in de toekomst nog wil bespreken op mijn blog
Voor wat betreft boeken:
Kinderboeken, het complete oeuvre van:
- Dr Seuss
- Eric Carle
- Dick Bruna
Reisverhalen, het complete oeuvre van:
- Carolijn Visser
- Lieve Joris
- Frank van Rijn
- Wilfred Thesiger
Korte verhalen, het verzameld werk van:
- Belcampo
- Maarten Biesheuvel
- F.B. Hotz
Graphic novels en strips:
- De complete Calvin & Hobbes
- Osama Tezuka: "Boeddha"
Fotoboeken:
Ik wil alle fotoboeken die ik in mijn bezit heb bespreken
Verder wil ik nog een aantal boeken bespreken die op mijn lijsten met favoriete boeken staan.
Voor wat betreft films:
- Ik heb een verzameling met 136 dvd's van Disney-films. Die wil ik allemaal (gedeeltelijk) bekijken en diegenen die ik erg goed vind bespreken.
- Hetzelfde geldt voor de verzameling dvd's die ik heb van die andere grote animatiestudio: Ghibli uit Japan.
- Ik wil mijn favoriete films van Nederlandse en Belgische regisseurs opnieuw bekijken en bespreken.
- Ik wil alle reisprogramma's die in opdracht van de VPRO gemaakt zijn bekijken en eventueel bespreken.
- Ik wil zo veel mogelijk films van mijn favoriete regisseurs bekijken en bespreken, te weten die van:
Ingmar Bergman
Charles Chaplin
Buster Keaton
Akira Kurosawa
Satyajit Ray
- Ik wil alles van Laurel en Hardy opnieuw bekijken en eventueel bespreken.
Voor wat betreft muziek:
Gezien mijn beperkte verstand van muziek wil ik alleen Nederlandstalige muzikanten bespreken die ik erg goed vind, te weten:
- Hans Dorrestijn
- Boudewijn de Groot
- Kees van Kooten en Wim de Bie
- Drs. P
- Ramses Shaffy & Liesbeth List
- Spinvis
- Willem Vermandere
- Joop Visser
Voor wat betreft restaurants:
Ik wil in de toekomst alleen nog maar restaurants in mijn woonplaats (Utrecht) bespreken. Ik heb geen lijstje van restaurants waar ik nog een keer wil gaan eten, maar als ik toevallig ergens eet, waar ik nog niet eerder heb gegeten, dan zal ik daar verslag van doen.
Een uur nadat ik dit lijstje had neergeschreven besefte ik al dat dit net zo belachelijk klinkt dan als dat ik zou schrijven dat ik nog op vakantie wil naar Nepal, Marokko of Myanmar, terwijl ik een totaal gebrek aan energie heb, 14 uur per dag slaap, ieder half uur naar het toilet moet en al een jaar Utrecht nauwelijks meer uit geweest ben. We zullen maar zeggen, een nog te doen lijstje voor in mijn dromen.
Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.
Kinderboeken, het complete oeuvre van:
- Dr Seuss
- Eric Carle
- Dick Bruna
Reisverhalen, het complete oeuvre van:
- Carolijn Visser
- Lieve Joris
- Frank van Rijn
- Wilfred Thesiger
Korte verhalen, het verzameld werk van:
- Belcampo
- Maarten Biesheuvel
- F.B. Hotz
Graphic novels en strips:
- De complete Calvin & Hobbes
- Osama Tezuka: "Boeddha"
Fotoboeken:
Ik wil alle fotoboeken die ik in mijn bezit heb bespreken
Verder wil ik nog een aantal boeken bespreken die op mijn lijsten met favoriete boeken staan.
Voor wat betreft films:
- Ik heb een verzameling met 136 dvd's van Disney-films. Die wil ik allemaal (gedeeltelijk) bekijken en diegenen die ik erg goed vind bespreken.
- Hetzelfde geldt voor de verzameling dvd's die ik heb van die andere grote animatiestudio: Ghibli uit Japan.
- Ik wil mijn favoriete films van Nederlandse en Belgische regisseurs opnieuw bekijken en bespreken.
- Ik wil alle reisprogramma's die in opdracht van de VPRO gemaakt zijn bekijken en eventueel bespreken.
- Ik wil zo veel mogelijk films van mijn favoriete regisseurs bekijken en bespreken, te weten die van:
Ingmar Bergman
Charles Chaplin
Buster Keaton
Akira Kurosawa
Satyajit Ray
- Ik wil alles van Laurel en Hardy opnieuw bekijken en eventueel bespreken.
Voor wat betreft muziek:
Gezien mijn beperkte verstand van muziek wil ik alleen Nederlandstalige muzikanten bespreken die ik erg goed vind, te weten:
- Hans Dorrestijn
- Boudewijn de Groot
- Kees van Kooten en Wim de Bie
- Drs. P
- Ramses Shaffy & Liesbeth List
- Spinvis
- Willem Vermandere
- Joop Visser
Voor wat betreft restaurants:
Ik wil in de toekomst alleen nog maar restaurants in mijn woonplaats (Utrecht) bespreken. Ik heb geen lijstje van restaurants waar ik nog een keer wil gaan eten, maar als ik toevallig ergens eet, waar ik nog niet eerder heb gegeten, dan zal ik daar verslag van doen.
Een uur nadat ik dit lijstje had neergeschreven besefte ik al dat dit net zo belachelijk klinkt dan als dat ik zou schrijven dat ik nog op vakantie wil naar Nepal, Marokko of Myanmar, terwijl ik een totaal gebrek aan energie heb, 14 uur per dag slaap, ieder half uur naar het toilet moet en al een jaar Utrecht nauwelijks meer uit geweest ben. We zullen maar zeggen, een nog te doen lijstje voor in mijn dromen.
Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.
donderdag 23 mei 2019
Uit eten in Utrecht: Authentiek Chinees restaurant Jasmijn en ik 2
Dinsdagavond heb ik met een vriendin gegeten bij Jasmijn en ik. Mijn vriendin kwam uit Eindhoven, had een drukke dag achter de rug, en daarom koos ik voor een restaurant dat op loopafstand van het station ligt. Bovendien moest het eten goed zijn en je er rustig kunnen kletsen in een ontspannen sfeer. Aan alle drie onze voorwaarden voldeed Jasmijn en ik prima.
We hadden gereserveerd voor 18.30 uur, maar we waren er al rond 18.00 uur, zodat we op ons gemak konden eten. Op mijn voorstel bestelden we een banket, bestaande uit een kop milde soep met kokosroom (10), een tussengerecht met iets van twee kleine gevulde pannenkoekjes en een hoofdgerecht bestaande uit 3 gerechten en 2 kommetjes witte rijst en een toetje..
We hadden voor het hoofdgerecht een schaal met een soort van kipgerecht met een pindasaus (9), een schaal met een Chinese bladgroente met sesamzaad (9) en een schaal met gamba's (9).
Als toetje kozen we twee verschillende toetjes, een met een chocolade taartje met koffie-ijs (9,5) en een met pannacotta (9). Vervolgens deelden we de toetjes en namen we elk van allebei de helft.
Het eten was erg lekker, zoals ik dat gewend ben van dit restaurant. Zelf heb ik hier al een keer of tien gegeten en behoort Jasmijn en ik tot mijn favoriete restaurants in Utrecht. Voor mijn vriendin was het de eerste keer, maar ook zij was erg enthousiast over zowel het eten als de sfeer. Ik had een geluksdag, mijn vriendin betaalde het eten voor ons.
Als drank had mijn vriendin een flesje Spa rood, en ik een glas vers geperst sinaasappelsap (10) en een kan gratis kraanwater, zoals dat bij de betere restaurants hoort.
Jasmijn en ik is een zeer geschikt restaurant om zomaar een keer erg lekker te eten, maar het is ook uitermate geschikt voor een romantisch dineetje, of zoals wij deden om onder het eten uitgebreid bij te kletsen. Jasmijn en ik is ook zeer geschikt voor vegetariërs.
Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.
We hadden gereserveerd voor 18.30 uur, maar we waren er al rond 18.00 uur, zodat we op ons gemak konden eten. Op mijn voorstel bestelden we een banket, bestaande uit een kop milde soep met kokosroom (10), een tussengerecht met iets van twee kleine gevulde pannenkoekjes en een hoofdgerecht bestaande uit 3 gerechten en 2 kommetjes witte rijst en een toetje..
We hadden voor het hoofdgerecht een schaal met een soort van kipgerecht met een pindasaus (9), een schaal met een Chinese bladgroente met sesamzaad (9) en een schaal met gamba's (9).
Als toetje kozen we twee verschillende toetjes, een met een chocolade taartje met koffie-ijs (9,5) en een met pannacotta (9). Vervolgens deelden we de toetjes en namen we elk van allebei de helft.
Het eten was erg lekker, zoals ik dat gewend ben van dit restaurant. Zelf heb ik hier al een keer of tien gegeten en behoort Jasmijn en ik tot mijn favoriete restaurants in Utrecht. Voor mijn vriendin was het de eerste keer, maar ook zij was erg enthousiast over zowel het eten als de sfeer. Ik had een geluksdag, mijn vriendin betaalde het eten voor ons.
Als drank had mijn vriendin een flesje Spa rood, en ik een glas vers geperst sinaasappelsap (10) en een kan gratis kraanwater, zoals dat bij de betere restaurants hoort.
Jasmijn en ik is een zeer geschikt restaurant om zomaar een keer erg lekker te eten, maar het is ook uitermate geschikt voor een romantisch dineetje, of zoals wij deden om onder het eten uitgebreid bij te kletsen. Jasmijn en ik is ook zeer geschikt voor vegetariërs.
Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.
woensdag 22 mei 2019
The Rough Guide to Film
The Rough Guide to Film: An A-Z of directors and their movies (Groot Brittannië, 2007): 628 blz: Uitgeverij Rough Guides Ltd.
Er zijn een aantal verschillende gidsen op de markt waarin een groot aantal films besproken wordt, eventueel met een sterrenwaardering voorzien, zodat de lezers een idee kunnen krijgen of een film de moeite waard is om te bekijken of juist niet. De meeste van deze gidsen lijken op elkaar in die zin dat meestal de films in alfabetische volgorde worden besproken.
"The Rough Guide to Film" wijkt in die zin af van het gangbare patroon, dat de films hierin worden besproken aan de hand van de regisseurs die de films hebben gemaakt. In totaal wordt het werk van meer dan 800 regisseurs besproken. Iedere regisseur krijgt een beknopte biografie, waarna een of meerdere films van deze regisseurs worden besproken. Nederlandse regisseurs komen er bekaaid van af, alleen Paul Cox (nog nooit van gehoord), Joris Ivens en natuurlijk Paul Verhoeven worden besproken.
In het algemeen kun je zeggen dat iedere regisseur van naam wel een eigen lemma heeft. Alle regisseurs die ik zelf echt goed vind staan er in ieder geval in, met uitzondering van onze eigen Alex van Warmerdam. Waarin deze gids echt uitblinkt, is in de kwaliteit van de teksten. Ik heb alle lemma's van A tot en met C gelezen en de teksten over de regisseurs zijn zonder uitzondering onderhoudend om te lezen en zeer informatief.
Wat ook goed is aan deze gids is dat niet alleen vooral heel veel aandacht besteed wordt uit regisseurs en films uit de Engelstalige wereld, maar vooral ook aan regisseurs en films uit andere landen. Ik vind dat deze gids wat betreft leesbaarheid van de teksten, informatie en gebruiksvriendelijkheid met kop en schouders uitsteekt boven andere soortgelijke gidsen die ik ken.
Deze gids is een eerste editie uit 2007. Jammer is dat er nooit een nieuwe editie van deze gids is verschenen, dat wordt hoog tijd. Zeer aanbevolen voor iedere filmliefhebber!
Er zijn een aantal verschillende gidsen op de markt waarin een groot aantal films besproken wordt, eventueel met een sterrenwaardering voorzien, zodat de lezers een idee kunnen krijgen of een film de moeite waard is om te bekijken of juist niet. De meeste van deze gidsen lijken op elkaar in die zin dat meestal de films in alfabetische volgorde worden besproken."The Rough Guide to Film" wijkt in die zin af van het gangbare patroon, dat de films hierin worden besproken aan de hand van de regisseurs die de films hebben gemaakt. In totaal wordt het werk van meer dan 800 regisseurs besproken. Iedere regisseur krijgt een beknopte biografie, waarna een of meerdere films van deze regisseurs worden besproken. Nederlandse regisseurs komen er bekaaid van af, alleen Paul Cox (nog nooit van gehoord), Joris Ivens en natuurlijk Paul Verhoeven worden besproken.
In het algemeen kun je zeggen dat iedere regisseur van naam wel een eigen lemma heeft. Alle regisseurs die ik zelf echt goed vind staan er in ieder geval in, met uitzondering van onze eigen Alex van Warmerdam. Waarin deze gids echt uitblinkt, is in de kwaliteit van de teksten. Ik heb alle lemma's van A tot en met C gelezen en de teksten over de regisseurs zijn zonder uitzondering onderhoudend om te lezen en zeer informatief.
Wat ook goed is aan deze gids is dat niet alleen vooral heel veel aandacht besteed wordt uit regisseurs en films uit de Engelstalige wereld, maar vooral ook aan regisseurs en films uit andere landen. Ik vind dat deze gids wat betreft leesbaarheid van de teksten, informatie en gebruiksvriendelijkheid met kop en schouders uitsteekt boven andere soortgelijke gidsen die ik ken.
Deze gids is een eerste editie uit 2007. Jammer is dat er nooit een nieuwe editie van deze gids is verschenen, dat wordt hoog tijd. Zeer aanbevolen voor iedere filmliefhebber!
dinsdag 21 mei 2019
Dvd: Cosmos
Cosmos (Verenigde Staten, 1980): 13 uur: Geschreven en gepresenteerd door Carl Sagan
In 1980 werd de 13-delige documentaire serie "Cosmos" uitgezonden, waarbij Carl Sagan ons een inkijkje geeft in het heelal, hoe het eruit ziet, hoe het ontstaan is en de wetenschappelijke ontdekkingen bespreekt die tot deze kennis hebben geleid.
"Cosmos" is zonder meer een prachtige serie, en gezien het grote aantal nieuwe ontdekkingen van de afgelopen 40 jaar, verrassend weinig verouderd. Sagan presenteert het verhaal deels, door gezeten in een enorm futuristisch ruimteschip beelden van het heelal aan ons voorbij te laten gaan.
Sagan is een innemende presentator met een grote persoonlijke charme. Hij is op zijn best als hij wetenschappelijke ontdekkingen uitlegt aan een groot publiek, bijvoorbeeld de manier waarop de Griek Erastothenes in 300 voor Christus de omtrek van de Aarde mat.
Dat zat zo:
Erastothenes was een wetenschapper en bibliothecaris van de vermaarde bibliotheek van Alexandrië. Hij las ergens dat iemand vermeld had dat op 21 juni een put ergens in Zuid Egypte tot op de bodem verlicht werd. Erastothenes ging zelf kijken bij deze put op 21 juni en constateerde dat die waarneming klopte. Hij wist uit een eerdere meting dat een obelisk in Alexandrië op dezelfde datum een schaduw van ongeveer 7 graden had (ongeveer 1/50e deel van een cirkel). Dit kon alleen als de Aarde bolvormig zou zijn. Erastothenes gaf iemand de opdracht om de afstand tussen de put en de obelisk in Alexandrië te meten. Die man telde zijn voetstappen en kwam uit op een afstand van 800 kilometer. Zo berekende Erastothenes als afstand voor de omtrek van de Aarde 40.000 kilometer, dat er slechts een paar procenten naast zit. Een prachtig staaltje van toegepaste wetenschap!
Sagan komt meer met dergelijke prachtige voorbeelden. Twee van de stokpaardjes van Sagan zijn: de mogelijkheid tot het maken van ruimtereizen en het eventuele bestaan van buitenaards leven. Hij doet over beide zaken enige uitspraken, maar in de tussenliggende jaren zijn we niet veel verder opgeschoten hierin.
Tien jaar na het uitkomen van de serie werden een aantal nawoorden toegevoegd over de ontwikkelingen tussen 1980 en 1990. Helaas stierf Carl Sagan, veel te jong, in 1995. Sagan was een groot popularisator van de wetenschap.
Vrij algemeen wordt "Cosmos" als een van de beste wetenschappelijke documentaires ooit beschouwd, en hij wordt op IMDB door bijna 31.000 mensen gewaardeerd met een 9,3 en staat daarmee op plaats 11 van de hoogst gewaardeerde televisieseries! Ik kan het hier alleen maar mee eens zijn.
In 1980 werd de 13-delige documentaire serie "Cosmos" uitgezonden, waarbij Carl Sagan ons een inkijkje geeft in het heelal, hoe het eruit ziet, hoe het ontstaan is en de wetenschappelijke ontdekkingen bespreekt die tot deze kennis hebben geleid."Cosmos" is zonder meer een prachtige serie, en gezien het grote aantal nieuwe ontdekkingen van de afgelopen 40 jaar, verrassend weinig verouderd. Sagan presenteert het verhaal deels, door gezeten in een enorm futuristisch ruimteschip beelden van het heelal aan ons voorbij te laten gaan.
Sagan is een innemende presentator met een grote persoonlijke charme. Hij is op zijn best als hij wetenschappelijke ontdekkingen uitlegt aan een groot publiek, bijvoorbeeld de manier waarop de Griek Erastothenes in 300 voor Christus de omtrek van de Aarde mat.
Dat zat zo:
Erastothenes was een wetenschapper en bibliothecaris van de vermaarde bibliotheek van Alexandrië. Hij las ergens dat iemand vermeld had dat op 21 juni een put ergens in Zuid Egypte tot op de bodem verlicht werd. Erastothenes ging zelf kijken bij deze put op 21 juni en constateerde dat die waarneming klopte. Hij wist uit een eerdere meting dat een obelisk in Alexandrië op dezelfde datum een schaduw van ongeveer 7 graden had (ongeveer 1/50e deel van een cirkel). Dit kon alleen als de Aarde bolvormig zou zijn. Erastothenes gaf iemand de opdracht om de afstand tussen de put en de obelisk in Alexandrië te meten. Die man telde zijn voetstappen en kwam uit op een afstand van 800 kilometer. Zo berekende Erastothenes als afstand voor de omtrek van de Aarde 40.000 kilometer, dat er slechts een paar procenten naast zit. Een prachtig staaltje van toegepaste wetenschap!
Sagan komt meer met dergelijke prachtige voorbeelden. Twee van de stokpaardjes van Sagan zijn: de mogelijkheid tot het maken van ruimtereizen en het eventuele bestaan van buitenaards leven. Hij doet over beide zaken enige uitspraken, maar in de tussenliggende jaren zijn we niet veel verder opgeschoten hierin.
Tien jaar na het uitkomen van de serie werden een aantal nawoorden toegevoegd over de ontwikkelingen tussen 1980 en 1990. Helaas stierf Carl Sagan, veel te jong, in 1995. Sagan was een groot popularisator van de wetenschap.
Vrij algemeen wordt "Cosmos" als een van de beste wetenschappelijke documentaires ooit beschouwd, en hij wordt op IMDB door bijna 31.000 mensen gewaardeerd met een 9,3 en staat daarmee op plaats 11 van de hoogst gewaardeerde televisieseries! Ik kan het hier alleen maar mee eens zijn.
maandag 20 mei 2019
Rotsklimmen
Tijdens de introductiedagen in Nijmegen woonde ik een klimdemonstratie bij en mocht ik ook een stukje klimmen. Dit leek mij een erg leuke sport en zo ben ik lid geworden van de NIJSAC (Nijmeegse Studenten Alpinisten Club).
Ik ben dat jaar twee keer een weekend weggeweest met de NIJSAC om te klimmen (Sy en Hotton) en een keer heb ik een survivaltocht gemaakt.
Een paar jaar later nam een jongen die bij een vriend van mij op de studentenflat woonde, mij mee naar de conditietrainingen van de USAC. Het jaar daarop werd ik ook lid van de USAC. Met de mensen van de USAC ben ik een keer of drie in de Ardennen geweest (oa. Sy en Freyr) en ook een keer in Fontainebleau waar we konden klimmen op grote stenen die niet al te hoog waren. De allerlaatste keer dat ik weggeweest ben met de USAC was naar de Pfalz in Duitsland, maar toen hebben we wegens het slechte weer niet kunnen klimmen.
Wat ik leuk vond aan het klimmen was niet zozeer het klimmen zelf als wel het feit dat je met een groep gelijkgestemden kampeerde in de vrije natuur en heerlijk in de buitenlucht was.
Na mijn eerste psychose heb ik nooit meer geklommen. Dat zou ook niet verantwoord zijn geweest, want je klimt met een touwgroep en je moet 100% zeker zijn dat je goed gezekerd bent.
Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.
Ik ben dat jaar twee keer een weekend weggeweest met de NIJSAC om te klimmen (Sy en Hotton) en een keer heb ik een survivaltocht gemaakt.
Een paar jaar later nam een jongen die bij een vriend van mij op de studentenflat woonde, mij mee naar de conditietrainingen van de USAC. Het jaar daarop werd ik ook lid van de USAC. Met de mensen van de USAC ben ik een keer of drie in de Ardennen geweest (oa. Sy en Freyr) en ook een keer in Fontainebleau waar we konden klimmen op grote stenen die niet al te hoog waren. De allerlaatste keer dat ik weggeweest ben met de USAC was naar de Pfalz in Duitsland, maar toen hebben we wegens het slechte weer niet kunnen klimmen.
Wat ik leuk vond aan het klimmen was niet zozeer het klimmen zelf als wel het feit dat je met een groep gelijkgestemden kampeerde in de vrije natuur en heerlijk in de buitenlucht was.
Na mijn eerste psychose heb ik nooit meer geklommen. Dat zou ook niet verantwoord zijn geweest, want je klimt met een touwgroep en je moet 100% zeker zijn dat je goed gezekerd bent.
Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.
zondag 19 mei 2019
Hardlopen
Toen ik in de vierde klas van de middelbare school zat hadden we een gymleraar die zelfs een keer in het doel had gestaan bij een wedstrijd van het Nederlands elftal. Ik was vrij slecht in sport en deze leraar zei tegen mij dat hij zelfs van mij nog een atleet zou maken. Dat is hem niet gelukt, maar een paar jaren later was ik toch vrij goed in hardlopen.
Toen ik in Utrecht studeerde, tussen 1985 en 1990, liep ik vrij veel hard. Ik liep vaak vanuit de studentenflat in Zeist waar ik woonde, een rondje van ongeveer 5 kilometer, waarbij ik een stuk door het Panbos liep.
Af en toe deed ik mee met een trimloopje. De eerste trimloop waaraan ik meedeed was die in de Maarschalkerweerd, waar ik tot mijn eigen verbazing 10 kilometer liep in 38,50 minuten. Ook heb ik regelmatig een Coopertest gelopen en een keer zelfs een wedstrijdje over 15 kilometer in het Panbos waar ik te hard van start ging en nogal wat tempo verloor tegen het einde.
Hoogtepunten van mijn hardloopcarrière waren de drie keren dat ik meedeed met de Batavierenrace, een estafettewedstrijd tussen Nijmegen en Enschede. Er werd gestart in Nijmegen, en er waren drie herstarts om de verschillen niet al te groot te laten worden. Je startte steeds met 50 man tegelijk. Tijdens een van die races haalde ik 12 mensen in. Mijn beste tijd was 31 minuten en 15 seconden over een stuk van 8,2 kilometer.
Nadat ik ziek ben geworden heb ik vrijwel nooit meer hardgelopen en dan nooit serieus.
Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.
Toen ik in Utrecht studeerde, tussen 1985 en 1990, liep ik vrij veel hard. Ik liep vaak vanuit de studentenflat in Zeist waar ik woonde, een rondje van ongeveer 5 kilometer, waarbij ik een stuk door het Panbos liep.
Af en toe deed ik mee met een trimloopje. De eerste trimloop waaraan ik meedeed was die in de Maarschalkerweerd, waar ik tot mijn eigen verbazing 10 kilometer liep in 38,50 minuten. Ook heb ik regelmatig een Coopertest gelopen en een keer zelfs een wedstrijdje over 15 kilometer in het Panbos waar ik te hard van start ging en nogal wat tempo verloor tegen het einde.
Hoogtepunten van mijn hardloopcarrière waren de drie keren dat ik meedeed met de Batavierenrace, een estafettewedstrijd tussen Nijmegen en Enschede. Er werd gestart in Nijmegen, en er waren drie herstarts om de verschillen niet al te groot te laten worden. Je startte steeds met 50 man tegelijk. Tijdens een van die races haalde ik 12 mensen in. Mijn beste tijd was 31 minuten en 15 seconden over een stuk van 8,2 kilometer.
Nadat ik ziek ben geworden heb ik vrijwel nooit meer hardgelopen en dan nooit serieus.
Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.
Abonneren op:
Posts (Atom)