Dvd: O' Hanlons helden

O' Hanlons helden (Nederland, 2012): 400 minuten: Presentatie Redmond O' Hanlon

Redmond O' Hanlon is bekend geworden als schrijver van inspirerende reisverhalen zoals: "Naar het hart van Borneo", "Tussen Orinoco en Amazone", "Congo" en "Storm".

De beroemdste passage uit het werk van Redmond O' Hanlon is ongetwijfeld zijn stukje over de candiru uit "Tussen Orinoco en Amazone": "Wat echter het hardnekkigst in onrustige nachten door mijn dromen zwom was de candiru, de tandenstokervis- een minieme meerval die een parasitair bestaan leidt in kieuwen en cloaca van grotere vissen. ... In het Amazonegebied daarentegen zou elke dakloze candiru, gesteld dat je teveel gedronken hebt en zo onverstandig bent om onder het zwemmen te urineren, je door die geur aanzien voor een grote vis en opgewonden tegen je stroom urinezuur opzwemmen, je urethra binnendringen als een worm in zijn holletje, en hij zou, door zijn kieuwdeksels op te zetten, een krans van naar beneden gerichte stekels vormen. Er kan niets tegen worden gedaan. De pijn schijnt opzienbarend te zijn. Je moet naar een ziekenhuis voordat je blaas springt; je moet een chirurg verzoeken je penis af te snijden."

Ter gelegenheid van het 150-jarig bestaan van "Over de oorsprong der soorten" van Charles Darwin organiseerde de VPRO een tocht met een replica van de Beagle met aan boord tal van wetenschappers. Redmond O' Hanlon toonde grote belangstelling voor dit project, mocht mee van de VPRO en werd de belangrijkste verteller aan boord.

De serie was geen groot succes, maar de samenwerking tussen de VPRO en Redmond O' Hanlon was beide partijen goed bevallen en Redmond O' Hanlon kreeg van de VPRO de vrije hand om naar eigen inzicht een reisprogramma te maken. Dit reisprogramma werd "O' Hanlons helden".

De kwaliteit van een programma als "O' Hanlons helden" staat of valt met de presentator. Dat zit bij O' Hanlon wel goed. Hij is het prototype van de excentrieke Engelsman. Hij is behoorlijk gezet, heeft een wilde bos grijze haren en enorme bakkebaarden. Verder, en dat is wat mij betreft het belangrijkste aan hem, heeft hij een geweldig gevoel voor humor dat gekoppeld is aan een uitgebreide kennis over de 19e eeuwse reizigers waar hij het in dit programma over heeft.

Kort gezegd komt de inhoud van "O' Hanlons helden" er op neer dat Redmond in de voetsporen van enige van zijn favoriete ontdekkingsreizigers reist, te weten: Paul du Chailly, Cope en Marsh, Andrée, Przewalski en Percy Fawcett. Over deze mensen vertel ik verder niets, daarvoor zult u zelf de serie moeten zien. De boeken van deze reizigers die Redmond bij zich heeft zitten vol met papiertjes waar de gewenste citaten staan. Redmond leest tijdens zijn reizen vaak hilarische fragmenten voor uit deze boeken.

Ik vind "O' Hanlons helden" een prachtige televisieserie en verheug me al op het vervolg.

  

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

Aimée de Jongh: Taxi!

Aimée de Jongh: Taxi! (Nederland, 2019): 95 blz: Uitgeverij Scratch Books

In al zijn eenvoud vind ik "Taxi!" van Aimée de Jongh een geniale graphic novel.

Het verhaal is heel klein gehouden en heel simpel na te vertellen. De hoofdpersoon (vermoedelijk Aimée zelf) maakt vier taxiritten in vier wereldsteden: Los Angeles, Washington D.C., Parijs en Jakarta. Zij voert gesprekken met de chauffeurs, vertelt dat ze in Nederland woont (Cruiff!) en dat ze in Nederland geen auto heeft maar fietst.

In de loop van het boek komen we wat meer over Aimée te weten. Maar de grote aantrekkingskracht van "Taxi!" ligt niet in de schaarse tekst, maar in de trefzekere tekeningen. De tekeningen zijn in prachtig zwart-wit, ogen haast filmisch en de emoties vallen goed van de gezichten af te lezen.

Je kunt "Taxi!" snel tot je nemen. Bij de eerste lezing deed ik er slechts 12 minuten over. Ik heb het vandaag nog twee keer in zijn geheel gelezen, ditmaal in een iets rustiger tempo.

Zoals gezegd ben ik erg onder de indruk van "Taxi!" en ga ik onmiddellijk de andere boeken van Aimée de Jongh bij de bibliotheek reserveren.

Lees ook de veel uitgebreidere bespreking van Teunis Bunt, op wiens aanraden in "Taxi!" heb gelezen.

   

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.
 

Films gezien in november

De grenzen van Turkije: Turkije heeft nogal wat problemen aan zijn grenzen. In het westen aan de grens met Griekenland zijn er talloze vluchtelingen die naar Europa proberen te komen. In het zuiden is er de grens met Syrië, waar veel Syrische vluchtelingen zijn. In het zuid-oosten heb je de grens met Irak waar Turkije een ware oorlog voert met de Koerden en dan heb je nog Cyprus dat sinds de Turkse invasie in 1974 in tweeën is verdeeld: een Turks Noord Cyprus en een Grieks Zuid Cyprus. In 4 afleveringen bezoekt Turkijespecialist Bram Vermeulen die probleemgebieden en spreekt verschillende mensen over hoe het daar gaat. Een goed  programma, maar erg vrolijk word ik hier niet van. Ik zal het waarschijnlijk niet zelf kopen op dvd en ook niet voor een tweede keer bekijken om er een uitgebreidere bespreking over te schrijven. ****

Mother India: Klassieke Bollywood-film uit 1957 over een vrouw die als moeder van 2 kinderen het hoofd boven water moet zien te houden. Bollywood-films kenmerken zich door veel dans en muziek, een soort mierzoete versie van Hollywood-films. De film duurt heel lang: 2 uur en 50 minuten. Na 1 uur en 1 kwartier stopte de dvd ermee en had ik een goed excuus om te stoppen met kijken. ***

Rembrandt, schilder van de mens: Misschien wel de mooiste documentaire die Bert Haanstra heeft gemaakt over de schilderijen van Rembrandt. De schilderijen zijn prachtig in beeld gebracht, alleen het commentaar en de muziekkeuze doen nu ouderwets aan. ****

Geboren in een verkeerd lichaam: Prachtige pseudo-documentaire van en met Arjan Ederveen over een man die in Groningen geboren is, maar merkt dat hij eigenlijk een Afrikaan is. *****

Tokidoki: Reisprogramma van de VPRO waarin Paulien Cornelisse praat met veel Japanners. Mooi reisprogramma, maar wat mij betreft iets minder dan de programma's van Jelle Brandt Corstius, Ruben Terlou en Adriaan van Dis. ****

Lilja 4-ever: Regisseur Lukas Moodysson heeft met "Fucking Åmål" een prachtige debuutfilm gemaakt die behoort tot de beste films van de jaren 90 en wat mij betreft een van de beste filmdebuten ooit is. Jammer genoeg zijn de films van Moodysson na dit zeer veel belovende debuut steeds somberder van toon geworden. Moodysson is zich uitgebreid gaan verdiepen in allerlei onfrisse praktijken in de Zweedse samenleving zoals het ronselen van jonge vrouwen in Rusland om ze in Zweden te werk te stellen als prostitués. Over dit onderwerp gaat "Lilja 4-ever". Het is zeker een goed gemaakte film, maar door de grimmige sfeer van de film niet echt geschikt voor een gezellig filmavondje. ****

The 100 greatest discoveries: Serie van discovery Channel waarin een team van deskundigen een selectie van de 100 uitvindingen en theorieën heeft uitgekozen op het gebied van: aardwetenschappen, evolutie, natuurkunde, scheikunde, astronomie, geneeskunde, genetica en biologie, die volgens hun het belangrijkste zijn. De laatste aflevering behandelt de top tien uitvindingen en ontdekkingen volgens het publiek. Een erg indrukwekkende serie, leuk om naar te kijken, maar ik vind dat ze wel erg kort bij iedere uitvinding of theorie stilstaan. *****

Bohemian rhapsody: Film over de rockgroep Queen en met name over hun zanger Freddy Mercury. De film kreeg van critici veel negatieve reacties omdat details niet zouden kloppen en de film een vijandig beeld geeft van de homowereld waarin Mercury leefde. Zelf vind ik het een erg onderhoudende film, hoewel ik geen fan ben van de muziek van Queen. Het is natuurlijk wel leuk dat ik de meeste nummers uit de film wel eens gehoord heb. Zie ook de indrukwekkende bespreking van Bettina. ****

Come and see: Krachtige Russische oorlogsfilm over de oorlog in Wit Rusland in 1943 waarin de Duitsers tal van Russische dorpen platbranden en de bewoners afslachten. De regisseur heeft ervoor gekozen om de oorlog te laten zien door de ogen van een 15-jarige jongen die tegen zijn zin tot de partizanen is toegetreden. Het spel van de jonge hoofdrolspeler is geweldig en ik vind "Come and see" zelfs indrukwekkender dan "Schindler's list" en "The pianist". *****. Zie ook de bespreking van "De protagonisten". *****

De weg naar Mekka: Prachtige serie waarin de Belgische televisiepresentator Jan Leyers van Zuid Spanje naar Saoedi Arabië reist om Mekka te bezoeken en als doel heeft om meer over de islamitische landen te weten te komen. *****

The naked chef: Ik heb in een week tijd alle 24 afleveringen van de eerste 3 seizoenen van dit geweldige kookprogramma van Jamie Oliver gezien. *****

Citizen Kane: Toen aan filmcritici van over de hele wereld gevraagd werd om een lijstje te maken met hun favoriete films, was dit de film die het meest bovenaan de lijstjes stond. "Citizen Kane" wordt geroemd, zowel voor de vele technische vernieuwingen, een nieuwe manier om een verhaal te vertellen, het geweldige camerawerk en de muziek. Dat mag allemaal waar zijn, maar de film laat mij volkomen koud en hij komt niet in mijn top 100. ****

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

Dvd: The naked chef

Het zal jullie verbazen, maar tot afgelopen donderdag had ik nog nooit een kookprogramma gezien op de televisie. Ik heb wel van sommige namen gehoord: Nigella Lawson, Gordon Ramsay, onze eigen Joop Braakhekke en natuurlijk die van Jamie Oliver die ook een hele reeks kookboeken heeft geschreven.

Ik heb de afgelopen dagen gefascineerd zitten kijken naar de 7 afleveringen van het eerste seizoen van "The naked chef", waarin Jamie Oliver kookt voor de camera terwijl hij allerlei wetenswaardigheden vertelt over de gerechten die hij klaarmaakt.

Ten tijde van dit eerste seizoen was Jamie Oliver pas 23 jaar. Hij ziet er leuk uit, heeft een vriendelijke uitstraling en heeft vooral heel erg veel plezier in het koken. Volgens Jamie moet koken leuk zijn, niet al te moeilijk, niet te veel tijd kosten en het klaargemaakte eten moet lekker zijn. Daarom noemt hij zijn kookprogramma "The naked chef". Die titel slaat niet op hemzelf, hij staat echt niet naakt in de keuken, maar op zijn gerechten waar alles dat niet strikt noodzakelijk is voor de smaak, is weggelaten.

Dat wil overigens niet zeggen dat zijn gerechten ook heel erg simpel zijn voor de doorsnee hobby-kok. Jamie gebruikt voor een gerecht bijna altijd meer ingrediënten dan ik voor een hele maaltijd. Meestal kook ik aardappelen in de schil, met één groente plus vlees, met wat peper ingewreven, en gebakken in roomboter.

Alle afleveringen volgen een vast patroon. Jamie wordt gevolgd terwijl hij inkopen doet. Vervolgens maakt hij al pratend een aantal gerechten klaar en als afsluiting zien we een aantal mensen die genieten van de maaltijd die door Jamie is klaargemaakt. Wat opvalt is dat er veel knappe vrouwen bij hem over de vloer komen, maar wat wil je, als je er goed uitziet en fantastisch kunt koken.

Voor zijn maaltijden gebruikt Jamie de beste ingrediënten, mooie stukken vlees en vis, goede olijfolie en veel verse kruiden zoals basilicum, koriander en tijm. Van een aantal ingrediënten maakt Jamie overvloedig gebruik (in mijn ogen wel eens te): zout, peper, olijfolie, roomboter, citroenen, limoenen, basilicum, koriander, pepers.

De gerechten die Jamie al pratend klaarmaakt zien er allemaal oogstrelend uit en het water loopt mij in de mond. Ik vind "The naked chef" een geweldig televisieprogramma, informatief en met een hoge amusementswaarde. Als alle kookprogramma's zo goed zijn, dan zal ik er nog veel  gaan bekijken.

  

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

Overzichtswerken

Ik ontkom er als veellezer niet aan. Af en toe wil ik eens een overzicht van een bepaald onderwerp tot mij nemen en dan lees ik een overzichtswerk, zoals een tijdje terug een geschiedenis van de film. Steeds meer kom ik erachter dat dit soort grootschalige werken maar een beperkte waarde hebben. Hoe komt dat eigenlijk?

Ik heb het bij de term overzichtswerken met name over boeken die geschreven zijn door één persoon. Hieronder zal ik een aantal van mijn bezwaren tegen dit soort boeken benoemen.

Het is niet meer dan logisch dat zulke overzichtswerken vooral geschreven worden door de grootste deskundigen op hun gebied. Helaas zijn deze deskundigen niet altijd de beste schrijvers.

Veel schrijvers kunnen maar moeilijk een keuze maken waarover ze precies willen schrijven, waardoor ze vaak heel veel namen en titels noemen, zonder daar veel over te vertellen.Vaak zijn de teksten over mensen en boeken die echt belangrijk zijn veel te kort.

Een ander probleem is dat de meeste schrijvers niet voor hun eigen voorkeuren durven uit te komen. Zo las ik een geschiedenis van de film waarbij de schrijver van geen enkele film vermeldt of hij hem de moeite waard vindt en waarom dan wel.

Ik vermeld hier een aantal overzichtswerken, waarin de schrijver (in sommige gevallen de schrijvers) erin geslaagd is om een mooi verhaal te vertellen dat inhoudelijk interessant is en ook nog eens goed leesbaar:

- "The story of civilization" van Will Durant. Dit is een 11-delige serie boeken over de geschiedenis van de beschaving, die loopt vanaf de prehistorie tot ongeveer 1800. Durant vertelt over alles wat hem interesseert, wat de garantie lijkt voor een grandioze mislukking. Maar Durant is een geweldige schrijver, hij schrijft minstens evengoed als de beste romanschrijvers die ik ken.

- "Ideeën" van Peter Watson, een zeer uitgebreid boek over de geschiedenis van uitvindingen door de eeuwen heen.

- "30,000 years of Art", een prachtig boek met kunstwerken van alle tijden.

- "The Novel" van Michael Schmidt over de Engelstalige romans.

- "The rough guide to film", een uitgebreid boek met een groot aantal regisseurs die op alfabetische volgorde worden besproken.

Dit soort boeken die een genot zijn om te lezen en een breed overzicht geven zijn helaas zeldzaam.

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

Dvd: De weg naar Mekka

De weg naar Mekka (België, 2007): 450 minuten: Presentator Jan Leyers

Ik heb de afgelopen dagen geboeid zitten kijken naar de televisiedocumentaire "De weg naar Mekka", waarin de Belgische presentator Jan Leyers in 10 afleveringen verslag doet van zijn reis door de islamitische landen op weg naar zijn einddoel Mekka.

Laat ik het maar meteen zeggen, ik ben geschokt door wat ik zag. Ik dacht altijd dat de fundamentalistische islamieten maar een klein deel uitmaken van de islamieten. Deze documentaire lijkt erop te wijzen dat het fundamentalisme veel wijder verspreid is dan ik dacht. De documentaire is uit 2007, maar ik denk dat de situatie er sindsdien niet beter op geworden is.

Jan Leyers begint zijn reis in Andalusië, in Cordoba waar hij de beroemde moskee bezoekt waarin de christenen een lelijke kathedraal hebben gebouwd. Vanuit Cordoba reist Jan Leyers naar Marokko, waar hij onder andere Tanger, Casablanca (de enorme sultan Hassan moskee) en de oude stad Fez bezoekt. Hij stelt kritische vragen aan verschillende islamieten, variërend van gewone gelovigen tot imams. Veelal krijgt hij ontwijkende antwoorden maar de ondervraagden zeggen allemaal dat de islam een tolerante godsdienst is. Zo tolerant dat je in als gematigd bekend staande islamitische landen als Marokko, Algerije, Libië en Egypte vrij bent om van een ander geloof je te bekeren tot de islam. Het werkt natuurlijk niet andersom, als je je als islamiet wenst te bekeren tot een ander geloof dan staat je een lange en zware gevangenisstraf te wachten.

Ook opvallend is dat je in deze landen nergens (uitgezonderd bepaalde delen van Egypte) een kerk ziet. In Nederland en andere westerse landen worden in hoog tempo een groot aantal moskeeën gebouwd, maar de tolerantie die wij in het westen betrachten ten aanzien van de islam valt ver te zoeken bij de islamieten als het om christenen of, veel erger nog, mensen zonder geloof gaat.

Na zijn bezoeken aan Marokko, Algerije, Libië, Egypte en Jordanië komt Jan Leyers in Israël terecht. In Jeruzalem maakt hij een gebedsdienst mee van Amerikaanse gelovigen en vervolgens reist hij naar Palestina, waar hij Hebron bezoekt. Schokkend is dat in de Palestijnse stad Hebron zich midden in het centrum 400 joodse kolonisten hebben geïnstalleerd die permanent bewaakt worden door een Israëlische legermacht van 1500 soldaten. Nog veel schokkender vind ik dat een Palestijnse vrouw haar overleden man roemt die bij een zelfmoordaanslag 23 Israëlische burgers heeft gedood. Ze hoopt met hem in het paradijs verenigd te worden. Voor de Palestijnen is iedere Israëliër, soldaat of burger, een bezetter.

Opvallend genoeg spreekt Jan Leyers juist in de als streng islamitisch bekend staande landen Syrië en Iran de meest gematigde islamieten. In Iran wordt zelfs genetisch onderzoek gedaan.

Jan Leyers sluit zijn reis af in Saoedi Arabië. Het geplande einddoel was Mekka, maar zoals verwacht kan hij daar niet komen. Jan Leyers zegt het nog maar eens: "In het Vaticaan of in christelijke pelgrimsoorden zoals Lourdes is iedere islamiet die dat wil welkom, maar Mekka en Medina zijn streng verboden voor niet moslims". Het laatste gesprek dat Jan Leyers voert is met een Arabier die met een Amerikaanse vrouw is getrouwd. Zij leeft in materiële welstand, maar moet van haar man in een zwarte soepjurk lopen waarin zelfs de ogen bedekt zijn.

Ik had eerder een serie gezien met Jan Leyers als presentator: "De schaduw van het kruis", maar daar was ik niet zo van onder de indruk. In de tussentijd heeft hij veel bijgeleerd. Jan Leyers treedt de mensen die hij spreekt onbevangen en vriendelijk tegemoet, maar hij durft ook kritische vragen te stellen. Al met al denk ik dat ik "De weg naar Mekka", samen met de twee programma's van Jelle Brandt Corstius "Van Bihar tot Bangalore" en "Van Moskou tot Magadan", een van de mooiste reisprogramma's vind, die ik het afgelopen jaar heb gezien.

  

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

Waar men zijn telefoon zoal voor gebruikt

Een mobiele telefoon is op vele manieren te gebruiken:
- Voor Whats appen
- Voor het versturen van sms-jes
- Voor het luisteren naar muziek
- Om mee te fotograferen
- Om te internetten
- Als klok
- Als wekker
- Om spelletjes mee te doen
- Als agenda
- Om je e-mail te checken
- Om te kijken wat voor weer het is
- Om mee te betalen

Ik ben vast een aantal fantastische mogelijkheden vergeten, maar er is één functie die nog maar weinig mensen schijnen te gebruiken:
- Je kan er ook mee telefoneren

Zelf gebruik ik alleen deze mogelijkheid, ik heb nog een Nokia die uit de middeleeuwen van de mobiele telefonie stamt.

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.