De komende weken wil ik een serie van 20 stukjes publiceren waarvan dit het eerste is, waarin ik beschrijf hoe het is om te leven als psychiatrische patiënt. Ik baseer me hierbij op mijn persoonlijke
ervaringen, die van mijn vader, die van een vijftal goede vrienden, die
van een aantal mensen die ik minder goed ken en op wat ik heb gelezen. De stukjes zal ik steeds om de dag plaatsen.
Eerst
iets over de term patiënt, een term die ik bewust gebruik. Tegenwoordig
is het mode in de psychiatrie om de term cliënt te gebruiken. Daar ben
ik het niet mee eens, de term cliënt suggereert een gelijkwaardige
relatie tussen zorgvrager en zorgverlener en die is er in de psychiatrie nog lang niet en
zal er als je het mij vraagt ook nooit komen. Als psychiatrisch patiënt
is het nu eenmaal zeer moeilijk om met enige kennis van zaken over je eigen
behandeling te kunnen oordelen.
Met psychiatrische ziekte bedoel ik in ons geval schizofrenie of verwante ziekten. Mijn diagnose luidt: een psychoaffectieve stoornis met bipolaire component. Dit is een soort tussenvorm tussen de klassieke schizofrenie waarin psychotische episoden centraal staan en het manische depressieve ziektebeeld waarin manische perioden worden afgewisseld met depressieve perioden. Gelukkig heb ik (tot nu toe) relatief weinig last gehad van depressieve perioden.
Schizofrenie is een van de meest ernstige psychische ziekten die wereldwijd bij ongeveer 1% van de mensen voorkomt. Grofweg zijn hierbij twee soorten verschijnselen: de positieve en de negatieve. De positieve verschijnselen zijn: het hebben van hallucinaties (vooral van het gehoor, het beruchte stemmen horen), paranoia (achtervolgingswaanzin) en allerlei soorten van wanen (denken dat de hele wereld om jou draait, of dat je Napoleon, Jezus, Mohammed of zelfs God bent). Ik dacht een tijdje dat dat laatste het geval was. Toen ik mijn moeder eens vroeg of ze niet blij was, dat ze de moeder van God was, antwoordde ze: "Ik heb liever dat je gewoon Erik bent". Deze verschijnselen zijn over het algemeen goed te behandelen met de juiste antipsychotica.
Negatieve verschijnselen zijn: het hebben van een gebrek aan energie, een slechte zelfverzorging, het moeite hebben met sociale contacten, veel slapen, lusteloosheid. Deze verschijnselen zijn veel moeilijker te behandelen met medicijnen.
Van de zes mensen die nog leven word ik waarschijnlijk het meest
gehinderd in mijn leven door mijn ziekte. Ik slaap idioot veel en heb
heel weinig energie. Gelukkig is mijn concentratievermogen nog vrijwel
intact en kan ik makkelijk lange teksten lezen en stukjes schrijven. Bij
mijn vrienden ligt dat anders. Ze hebben (veel) meer energie, maar kunnen
zich moeilijker concentreren. Mijn vader was een geval apart.
Bij deze stukjes moet men goed in het oog houden dat het hier gaat om mensen (uitgezonderd mijn vader) met wie het relatief goed gaat. We zorgen redelijk voor onszelf, wonen op onszelf, wassen en kleden ons fatsoenlijk, doen in meer of mindere mate het huishouden, eten vrij gezond, hebben leuke vrienden en sommigen onder ons werken zelfs.
Bij de stukjes over mijn vrienden zijn gefingeerde namen gebruikt.
Lees verder in deel 2.
Reacties op dit blog zijn meer dan welkom
heldhaftig, Erik
BeantwoordenVerwijderenHoi Hella, het is inderdaad wel een soort van coming out. Ik heb de stukjes (ze zijn allemaal al geschreven) aan een aantal vrienden laten lezen en die waren allemaal enthousiast. Ik heb ze de afgelopen vier dagen geschreven en heb zelden zo moeten lachen tijdens het schrijven als juist bij deze stukjes. Ik ben erg benieuwd wat jij van de hele serie vindt, zeker gezien jouw achtergrond. Hartelijke groeten, Erik
BeantwoordenVerwijderenHet onderwerp interesseert me sowieso, dus ik blijf je volgen!
BeantwoordenVerwijderenInteressant om eens van iemand zelf en in dit geval ben jij dat, te horen wat je vindt van een term als cliënt in de psychiatrische zorg.
BeantwoordenVerwijderenIk heb nog een vraag naar aanleiding van deze blog. Je schrijft: "Schizofrenie is een van de meest ernstige psychische ziekten die wereldwijd bij ongeveer 1% van de mensen voorkomt." Kan ik aannemen dat je 1% van de psychiatrische patiënten bedoelt of heb je het dan echt over 1% van de 7 miljard mensen die nu leven? Dat laatste kan ik me bijna niet voorstellen namelijk.
Hoi Niek, het is helaas inderdaad 1% van de 7 miljard mensen die nu leven. Het is een erg grote groep dus die voor een groot deel leeft als zwerver op straat of weggestopt in een inrichting. Groetjes, Erik
VerwijderenHoi Erik, dan is het helemaal bizar hoe slecht men daar wereldwijd mee omgaat. Sta daar echt van te kijken. Had een veel lager percentage gedacht.
VerwijderenHoi Niek, een van de redenen om deze stukjes te schrijven is ook om aandacht te vragen voor deze groep. Groetjes, Erik
VerwijderenEen heel goed idee, wat mij betreft.
VerwijderenDapper dat je dit zo opschrijft! Je hebt een vlotte pen en kan het helder verwoorden, dus ik waardeer dit zeer (ook al ontdek ik deze serie nu pas, want ik dacht dat je was gestopt met bloggen, oeps). Ik ga snel verder lezen...
BeantwoordenVerwijderenHoi Barbara, bedankt voor je compliment! Dat je dacht dat ik gestopt was met bloggen kan gebeuren, ik zit ieder jaar wel één of twee keer in een dipje dat ik een tijdje geen zin heb om te bloggen. Als ik dan weer reacties krijg, ben ik gelijk weer enthousiast. Groetjes, Erik
Verwijderen