80: Ikiru

Ikiru (Japan,1952): 137 minuten: Zwart-wit: Regisseur: Akira Kurosawa

Watanabe Kanji is een klerk op het gemeentehuis. Hij leeft al lang niet meer echt, hij zet alleen zinloze stempels op zinloze papieren en verveelt zich suf. Zonder dat hij het weet wordt hij door zijn collega's de mummie genoemd.

Op een dag heeft hij maagklachten. De dokter die hem onderzoekt zegt dat hij een lichte maagzweer heeft, en dat die vanzelf over zal gaan. Watanabe gelooft de dokter niet en vermoedt de waarheid, hij heeft maagkanker en niet meer zo lang te leven. Watanabe besluit om van het laatste beetje leven dat hem rest nog wat te maken. Om te beginnen neemt hij zijn spaargeld op en gaat hij een aantal dagen fuiven, waarna hij een jongere vrouwelijke collega van zijn werk ontmoet en haar mee uit eten neemt.

Op het gemeentebureau vragen een aantal vrouwen of er een speelplaats voor hun kinderen kan worden gemaakt op een plek die nu moerassig is. Ze worden van het kastje naar de muur gestuurd, totdat Watanabe zich met hun zaak gaat bemoeien.

"Ikiru" is een geweldige film over enerzijds een verstikkende bureaucratie en anderzijds het vermogen van mensen om het heft in eigen handen te nemen als ze dat maar willen. Ik vind "Ikiru" een van de beste films van de Japanse topregisseur Akira Kurosawa.

Op IMDB krijgt "Ikiru" van ruim 56.000 mensen een waardering van 8,3 en staat daarmee op plaats 123 van de hoogst gewaardeerde films.

 

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

 

81: Dersu Uzala

Dersu Uzala (Japan, 1975) : 135 minuten: Regisseur Akira Kurosawa

In 1902 is een expeditie van Russische militairen op weg door de eindeloze taiga met als doel het gebied in kaart te brengen.

Ze ontmoeten op een gegeven moment Dersu Uzala, een man van de Gold-stam, die jager is en het gebied op zijn duimpje kent. Dersu sluit vriendschap met de kapitein, de leider van de expeditie en sluit zich aan bij de expeditie. Dankzij Dersu Uzala wordt de tocht door het woud veel aangenamer.

In de film is veel aandacht voor het troosteloze woud, met de koude en de harde wind. Dersu komt naar voren als de man die van alle markten thuis is, goudeerlijk is en geen levend wezen kwaad doet, tenzij om zelf te overleven.

"Dersu Uzala" is niet de allerbeste film van Akira Kurosawa, maar wel een hele goede en in mijn ogen moet iedere liefhebber van de Japanse grootmeester deze film bekijken. Helaas is deze film nogal moeilijk verkrijgbaar op dvd. Hij zit ook niet in de drie boxsets met 12 films met het werk van Akira Kurosawa die in Nederland zijn uitgebracht.

Op IMDB krijgt "Dersu Uzala" van een kleine 21.000 mensen een waardering van 8,3.

   

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.  

 

82: The English Patient

The English Patient (Verenigde Staten, 1996): 155 minuten: Regisseur: Anthony Minghella

Toen ik "The English Patient" voor het eerst in de bioscoop zag, ruim 20 jaar geleden, vond ik het de mooiste film die ik ooit in de bioscoop had gezien. Dat zei overigens niet zo veel, ik was toen 30 en had misschien 20 films in de bioscoop gezien. Wel was toen al duidelijk dat ik het een mooie film vond. Inmiddels ben ik 20 jaar en zo'n 1.000 films verder (verreweg de meeste op dvd), en zie ik de beperkingen van deze film wat duidelijker, maar nog steeds vind ik het een mooie film, ook nu ik hem voor de vierde of vijfde keer zag.

"The English Patient" bestaat uit twee verhaallijnen. De eerste speelt zich af in de jaren 30, deels in Caïro en deels in de woestijn en vertelt het verhaal van een avonturier van Hongaarse afkomst, graaf Laszlo von Almasy die verliefd wordt op de vrouw van een van zijn collega's tijdens een trektocht door de woestijn.

De tweede verhaallijn speelt zich af in Italië in 1943 en 1944, en laat zien hoe een gewonde man, wiens gezicht geheel verbrand is, liefdevol wordt verzorgd door een verpleegster. Daar tussendoor speelt een liefdesverhaal tussen Hana, de verpleegster, en Kip, een Indiër, die werkt bij de mijnopruimingsdienst.

"The English Patient" is oogstrelend mooi gefilmd. Vooral de scènes die zich afspelen in de woestijn zijn prachtig om naar te kijken. Er komen twee mooie vrouwen voor in de film en de muziek die ter begeleiding klinkt is aangenaam om te horen. Een film die met vakmanschap gemaakt is, maar vooral ook een film om het grote publiek te behagen. Dat is dan ook eigenlijk mijn enige bezwaar tegen de film, het is allemaal wel een beetje te gelikt. Maar "The English Patient" is toch een mooie film, voor wie hiervoor open staat.

Op IMDB krijgt "The English Patient" van ruim 160.000 mensen een waardering van 7,4.

   

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

83: Brokeback Mountain

Brokeback Mountain (Verenigde Staten, 2003): 129 minuten: Regisseur: Ang Lee

In de zomer van 1963 is op een uitgestrekte schapenfarm nabij Brokeback Mountain in de staat Wyoming een vacature voor mannen die de schapen moeten hoeden en beschermen. Twee jongemannen reageren: de zwijgzame Jack Twist en de nog zwijgzamere Ennis Del Mar. Afgesproken is dat beide mannen samen in het kamp eten en dat een van hen tussen de schapen overnacht. Er ontstaan heftige gevoelens tussen de beide mannen.

Nadat de klus geklaard is, zien ze elkaar een aantal jaren niet. Beide mannen trouwen en krijgen kinderen: Ennis twee dochters en Jack een zoon. Na een paar jaar zoekt Jack contact en ontmoeten ze elkaar weer. Hun gevoelens zijn nog steeds even heftig. Hoe zullen ze omgaan met hun gevoelens en de relaties die ze als getrouwde mannen hebben met hun vrouwen?

"Brokeback Mountain" is een overweldigende liefdesgeschiedenis, in dit geval tussen twee mannen, die door  beide hoofdrolspelers zeer overtuigend wordt neergezet, tussen de grandioze natuur van Wyoming. Gelukkig zijn er geen al te expliciete seksscènes tussen de beide hoofdrolspelers, zodat je zelf mee kunt leven, ook als je als man op vrouwen valt. Indrukwekkend!

Op IMDB krijgt "Brokeback Mountain" van bijna 300.000 mensen een waardering van 7,7.

  

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

84: Fucking Åmål

Fucking Åmål (Zweden, 1998): 87 minuten: Regisseur: Lukas Moodysson

De verlegen Agnes heeft geen vriendinnen in haar klas. Ze is in stilte verliefd op Elin, het brutaalste meisje uit haar klas.

Ze wonen in Åmål, een klein dorpje in Zweden waar vrijwel niets te beleven valt.

Als Agnes 15 jaar wordt, moet ze van haar ouders een verjaardagsfeest geven voor haar klasgenoten. Tot haar verrassing komt ook Elin.

"Fucking Amal" is een prachtige, fijngevoelige film over de eerste liefde van jong adolescenten. De twee hoofdrolspeelsters zijn geweldig en zeer overtuigend. Deze film is de debuutfilm van Moodysson en is een van de beste films over jeugdliefdes die ik ken.


Op IMDB krijgt "Fucking Åmål" van een kleine 47.000 mensen een waardering van 7,6.

  

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.  

85: Loving Vincent

Loving Vincent (Groot Brittannië, 2017): 95 minuten: Gedeeltelijk zwart-wit: Regisseurs: Dorota Kobiela & Hugh Welchman

Voor "Loving Vincent" is een team van meer dan 100 kunstenaars twee jaar lang bezig geweest met het schilderen van 66.000 olieverfschilderijen in de stijl van Vincent van Gogh. "Loving Vincent" is de eerste animatiefilm die ooit gemaakt is, die geheel uit schilderijen bestaat.

Het verhaal van de film is opgebouwd als een detective. Een personage van een van de schilderijen van Vincent van Gogh komt een jaar na de dood van Vincent aan in Auvers om meer te weten te komen over dood en leven van Vincent. De film bestaat uit een verhaal dat zich afspeelt in 1891 en geschilderd is in kleurige animaties gebaseerd op de schilderijen van Van Gogh. Deze kleurige animaties zien er werkelijk oogstrelend uit en geven een zeer goede impressie van de stijl van Vincent van Gogh. Het verhaal wordt onderbroken door flashbacks uit het leven van Vincent in zwart-wit animaties. Ook erg mooi, maar iets minder indrukwekkend dan de kleurenanimaties.

Al met al zit het verhaal goed in elkaar en met name de kleurenanimaties zijn een genot om naar te kijken.

Op IMDB krijgt "Loving Vincent" van 37.000 mensen een waardering van 7,8. Geschikt voor iedere kunstliefhebber!

   

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

86: De nieuwe wildernis

De nieuwe wildernis (Nederland, 2013): 98 minuten: Regisseurs Mark Verkerk & Ruben Smit

De makers van "De nieuwe wildernis", Mark Verkerk en Ruben Smit, wilden af van het truttige imago van de Nederlandse natuurfilm. Zij wilden een film maken met spectaculaire beelden van vrij gewone dieren die in het natuurgebied de Oostvaardersplassen in grote getale voorkomen. Hierin zijn zij grandioos geslaagd.

In de Oostvaardersplassen, een klein natuurgebiedje van slechts 12 bij 5 kilometer, leven zo'n 900 Konik-paarden, evenals grote kuddes edelherten en Heck-runderen. Ruben Smit filmde de paarden, herten en runderen in close-up en met grote telelenzen. Ook maakte hij gebruik van onbemande helikopters, zodat ze van bovenaf konden filmen.

In de film is geen enkel spoor van menselijk aanwezigheid te bekennen, behalve in een opname 's winters als je twee schaatsers op de achtergrond ziet. Behalve voor de grote zoogdieren is er ook aandacht voor soorten als ganzen, ijsvogels, de zeearend, de strontvlieg en de vossen. Het commentaar bij de film is deskundig ingesproken door Harry Piekema. Kortom: een genot om naar te kijken!

Bij de dvd-uitgave van "De nieuwe wildernis" zit een extra dvd "Achter de schermen van de nieuwe wildernis". Daarin laten de makers zien hoe ze met gebruikmaking van de modernste technieken de dieren filmden. Ook is er volop aandacht voor het componeren van de filmmuziek. Deze documentaire is een aangename toevoeging.

Op IMDB krijgt "De nieuwe wildernis" van een kleine 1.400 mensen een waardering van 7,3.

 , de documentaire krijgt van mij 4 sterren. 

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.