Dvd: Russia

Russia: Een reis met Jonathan Dimbleby (Groot Brittannië, 2008): 294 min: Geschreven en gepresenteerd door Jonathan Dimbleby

 

 

"Russia" is een documentaire van de BBC waarin de presentator Jonathan Dimbleby, van Moermansk in het uiterste noordwesten van Rusland  naar Vladivostok in het zuidoosten van Rusland reist. Dimbleby reist het hele traject over land: voornamelijk per trein, maar ook gedeeltelijk per boot over de vele meren en rivieren.

 

Dimbleby reist met Teresa als tolk (hij spreekt zelf geen Russisch), een cameraman en vermoedelijk ook met een geluidsman. Hij reist vanaf Moermansk onder andere door Karelië, St. Petersburg, Moskou, Jasnaja Poljana (het landgoed waar Tolstoj woonde), de Krim, langs de Wolga, naar het oosten naar Perm, waar hij een gevangenenkamp in de Goelag bezoekt, over de Oeral maar Tomsk, met een snelle boot over de rivier de Ob, naar het zuiden langs het Bajkalmeer, naar de Russisch-Chinese grens waar veel Russen dagtochtjes naar de nabijgelegen Chinese stad reizen om te winkelen, naar de autonome Joodse regio en hij eindigt in Vladivostok.

 

Dimbleby praat met allerlei soorten mensen. Onder andere met mensen die hij op straat of in trein tegenkomt, met cafébezoekers, met boeren, met militairen, met een gebedsgenezeres, met een politieke gevangene, met tegenstanders en met voorstanders van Poetin. Hij heeft aandacht voor de politieke situatie, voor de wens van veel Russen om een sterk Rusland te hebben met veel militaire macht. Maar ook heeft hij aandacht voor de mensenrechten en de persvrijheid. De meeste Russen die hij spreekt zeggen dat ze dat niet zo belangrijk vinden, zolang Rusland maar een sterk land is.

 

"Russia" is een zoals we van de BBC gewend zijn prachtige serie, met mooi camerawerk en het geeft een goed beeld van Rusland. In de serie zijn een aantal archiefbeelden verwerkt wat een goed inzicht geeft in de geschiedenis. Eigenlijk is het enige minpuntje dat Dimbleby zelf geen Russisch spreekt, waardoor het persoonlijk leven van de Russen niet zo goed aan bod komt als bijvoorbeeld in de series van de VPRO met Jelle Brandt Corstius. 

Op IMDB krijgt "Russia" van 110 mensen een wat magere waardering van 8,0.

 

      

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

 

Plannen voor mijn blog

Op mijn blog circuleren nog wat stukjes met eventuele plannen voor mijn blog. Ik heb een lijstje met boeken die ik eventueel nog wil herlezen en bespreken, en een lijstje met films die ik eventueel nog wil bespreken. Ook is er een wat ouder lijstje uit 2019 met plannen die ik destijds voor mijn blog had.

 

Op het moment doe ik het rustig aan. Zoals ik al wel eerder heb gezegd, heb ik eigenlijk over alles waar ik over wil schrijven wel geschreven. Er zijn dus geen dingen die nog per se moeten. Zo lang ik het schrijven van stukjes nog leuk vind, zal ik wel doorgaan met bloggen. Ik zie wel.

 

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

 

Boenin: Verzamelde werken: deel 4

Boenin: Verzamelde werken: deel 4 (Rusland, 1890-1953): 623 blz: Vertaald door Margriet Berg & Marja Wiebes (2002): Uitgeverij van Oorschot: de Russische bibliotheek

 

 

Na het lezen van de prachtige drie eerste delen van de verzamelde werken van Ivan Boenin, is het lezen van deel 4 een lichte teleurstelling. Deel 4 bestaat uit de volgende teksten:

- Een selectie van 187 brieven

- "Vervloekte dagen", dagboeken die Boenin schreef in 1918 en 1919 tijdens de Russische revolutie

- Herinneringen aan collega-schrijvers en aan de uitreiking van de Nobelprijs

- "De schaduw van de vogel", een verslag van een reis naar het Midden-Oosten

- Een aantal gedichten

 

De brieven lopen van 1890 tot 1953. Ze zijn vooral interessant voor diegenen die de verhalen van Boenin kennen. Wat citaten:

 

- Dat is de moeilijkheid met brieven: als we op dit moment niet op papier zouden praten, zou je kunnen zien hoe ik praat, en kunnen voelen dat ik dolveel van je houd, met heel mijn hart, dat ik dit zeg omdat je me dierbaar bent.

 

- Jouw papa heeft mij het volgende gezegd (ik geef het in het kort weer, maar zo heeft hij zich letterlijk uitgedrukt). "V.V. past niet bij u - wat verstand, ontwikkeling en opvoeding betreft steekt ze met kop en schouders boven u uit. Ze heeft - dat weet ik - geen achting voor u. En dat kan ook niet. U bent een leegloper, u zwerft maar wat rond, u bent, neem me niet kwalijk, een landloper (sic!), u verkwist andermans geld, u bent een bedelaar ... Werken, zegt u? Als kantoorbediende! Hm!.. Ik verbaas me, ik verbaas me in hoge mate dat u de onbeschaamdheid, de brutaliteit kunt hebben om te denken dat V.V. bij u past" ... En aan het eind: "Zo, ons gesprek is afgelopen. Tot ziens."

 

- "een kunstenaar heeft lof nodig, zoals een strijkstok hars"

 

- Dierbare schrijver,

 op blz. 324 van uw D'Autre Patrie zegt u dat de oude Tolstoj De gebroeders Karamazov als laatste boek op zijn nachtkastje had liggen (son dernier livre de chevet). Waar hebt u dat vandaan? Ik heb hier een dik boekwerk liggen - zijn dagboeken van 1910, de allerlaatste, waarin juist iets staat over deze "Gebroeders" (die in het algemeen met een sjabloonachtige gemaaktheid zijn geschetst, en in het bijzonder waar het hun onderlinge verschillen betreft): "12 oktober 1910. Ik heb Dostojevski's De gebroeders Karamazov zitten lezen. Wat een vervelende, breedsprakige, flauwe grappen. De dialogen zijn onmogelijk en volkomen onnatuurlijk". "18 oktober. Dostojevski gelezen en me verbaasd over zijn slordigheid, gekunsteldheid en gezochtheid."

 

"Vervloekte dagen" is het dagboek uit de jaren 1918 en 1919, dat Boenin bijhield tijdens de Russische revolutie. Het is ongetwijfeld de meest interessante tekst uit dit deel 4.

 

- In de stad zegt men:

 Ze hebben besloten iedereen vanaf zeven jaar zonder uitzondering de keel af te snijden, zodat niemand zich later onze tijd zal herinneren.

 

- Tolstoj zei eens over zichzelf:

 De hele narigheid is dat ik een wat levendigere fantasie heb dan andere mensen ...

 Die narigheid heb ik ook.

- Ik denk vaak aan de verontwaardiging waarmee sommigen mijn zogenaamd door-en-door zwarte schildering van het Russische volk hebben ontvangen. En die dat tot op heden nog doen, maar wie zijn zij? Dezelfden die zijn gevoed en grootgebracht met die literatuur die gedurende honderd jaar letterlijk alle klassen heeft beschimpt, dat wil zeggen de "popes", de "burgerij", de middenstand, de ambtenaren, de politie, de landeigenaren, de rijke boeren, kortom, alles en iedereen met uitzondering van een zeker "volk", zonder paard natuurlijk, en de landlopers.

- "Hulde aan de dwaas die de mensheid een gouden droom brengt ..." Wat vond Gorki het prachtig dit uit te roepen! En de droom gaat er alleen maar over het hoofd van de fabrikant in te slaan, zijn zakken om te keren en een nog grotere schoft te worden dan die fabrikant.

- Het is verschrikkelijk om te zeggen, maar het is de waarheid: als er geen rampspoeden voor het volk bestonden, zouden duizenden leden van de intelligentsia regelrecht doodongelukkig zijn. Wat viel er dan te vergaderen, te protesteren, waarover moesten ze dan schreeuwen en schrijven? En zonder dat zou het leven geen leven zijn.

- "Men mag niet zonder onderscheid tegen het volk uitvaren!"

 Maar tegen de "Witten" mag dat natuurlijk wel.

 Het volk, de revolutie, wordt alles vergeven, - "dat zijn allemaal slechts excessen".

 Maar aan de Witten, aan wie alles - hun vaderland, hun wiegen en graven, hun vaders en moeders, hun zusters - is ontnomen, die uitgescholden, overweldigd en vermoord zijn, is dat soort "excessen" natuurlijk niet toegestaan.

- Tolstoj heeft gezegd:

 Succes in de literatuur bereik je tegenwoordig alleen door domheid en onbeschaamdheid.

 Hij vergat de hulp van de critici.

 Wie zijn ze, die critici?

 Voor een medisch consult wordt een beroep op artsen gedaan, voor een juridisch consult op juristen, een spoorbrug wordt beoordeeld door ingenieurs, een huis door architecten, maar kunst door iedereen die maar wil, door mensen die vaak van nature helemaal niets met kunst ophebben. En men luistert alleen naar hen. Men hecht geen waarde aan het oordeel van iemand als Tolstoj, aan het oordeel van juist die mensen die vóór alles een geweldige kritische intuïtie bezitten, want het schrijven van ieder woord van Oorlog en vrede houdt tegelijk de strengste afweging en de meest subtiele beoordeling van ieder woord in.

- Wat een schande? De hele stad kleppert op houten sandalen, alle straten zijn overstroomd, de "burgers" slepen van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat met water uit de haven omdat de waterleiding al lang niet meer werkt. En iedereen praat van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat alleen nog maar over manieren om aan eten te komen. Wetenschap, kunst, techniek, al het menselijk leven dat enigszins arbeidzaam of creatief is - het is allemaal verdwenen. De magere koeien hebben de vette koeien van de farao opgegeten en zijn niet alleen niet vetter geworden, maar ze creperen zelf ook!

"Herinneringen" bevat stukken over schrijvers als Tolstoj, Tsjechov, Gorki en een paar mij onbekende Russische schrijvers en verder een stuk over de uitreiking van de Nobelprijs. Vooral de stukken over Tolstoj en Tsjechov bevatten een aantal prachtige citaten.

"De schaduw van de vogel" is een verslag van een reis door het Midden-Oosten. Als liefhebber van reisverslagen vind ik het maar matig interessant.

Over de kwaliteit van de gedichten van Boenin kan ik niet oordelen. Ik lees geen Russisch en bovendien heb ik geen affiniteit met en verstand van poëzie.

De vertaling van de werken van Boenin door Margriet Berg en Marja Wiebes vind ik geweldig! Zij zijn er uitstekend in geslaagd om het Russisch om te zetten in uiterst soepel lopend Nederlands.

        

 

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

 

Boenin: Verzameld werk: deel 3

Boenin: Verzameld werk: deel 3 (Rusland, 1937-1952): 583 blz: Vertaald door Margriet Berg & Marja Wiebes (1997): Uitgeverij van Oorschot, de Russische bibliotheek

 

 

De eerste 311 bladzijden van het derde deel van het verzameld werk van Ivan Boenin bestaan uit de autobiografische roman "Het leven van Arsenjev" die gebaseerd is op de jeugdherinneringen van de schrijver en wat mij betreft het mooiste dat Boenin heeft geschreven. "Het leven van Arsenjev" is arm aan feitelijke gebeurtenissen, maar rijk aan sfeerbeschrijvingen. Zoals gebruikelijk een aantal citaten:

 

- "Dingen en daden die niet opgeschreven zijn, worden door het duister bedekt en overgeleverd aan het graf der vergetelheid, opgeschreven echter leven ze voort ..." ...

 Wij hebben geen besef van ons begin of einde. En ik vind het erg jammer dat ze me hebben verteld wanneer ik precies ben geboren. Als ze dat niet hadden gedaan zou ik nu geen idee van mijn leeftijd hebben gehad - temeer daar ik er nog helemaal geen last van heb - en zou ik ook vrij zijn van de gedachte dat ik over tien of twintig jaar zal doodgaan.

- De eerste plaats onder deze gebeurtenissen wordt ingenomen door de eerste reis van mijn leven, die verder en uitzonderlijker was dan al mijn latere reizen. Mijn vader en moeder gingen naar dat verboden land dat de "stad" heette en namen mij mee. Toen voelde ik voor het eerst de zoetheid van een droom die werkelijkheid wordt, maar tegelijk ook de angst dat het om de een of andere reden niet door zou gaan.

- Ik begon me in hem [zijn vader] te verdiepen en kwam het een en ander aan de weet: dat hij nooit iets uitvoerde - hij bracht werkelijk zijn dagen door in dat gelukzalige niets-doen dat toen niet alleen voor het leven van de plattelandsadel doodgewoon was, maar voor het Russische leven in het algemeen ...

- Mensen reageren geheel verschillend op de dood. Er zijn mensen wier hele leven in het teken van de dood staat, die van hun prille jeugd af een verscherpt gevoel voor de dood bezitten (vaak krachtens een even verscherpt gevoel voor het leven). De protopope Avvakoem verhaalt over zijn jeugd: "Toen ik op een dag bij een buurman een dood stuk vee zag, ben ik 's nachts opgestaan en heb voor de icoon mijn ziel luide beweend, denkend aan de dood, aangezien ook ik zal sterven ..." Tot dat soort mensen behoor ook ik.

- Alles in de wereld was trouwens doelloos, je wist niet waarom het bestond, en dat voelde ik toen al.

- In Rozjdestvo zag ik ook de grootste pracht en praal: in de kerk. Op ogen die alleen gewend waren aan graan, gras, dorpsstraten, geteerde boerenkarren, schoorsteenloze boerenhuisjes, bastschoenen, hennepen kielen, op oren die gewend waren aan stilte, aan het zingen van leeuweriken, het gepiep van kuikens en het gekakel van kippen, maakte dat alles - die hoge koepel met de dreigende grijsharige Sabaoth, die zijn handen boven de lila wolkenhemel en zijn golvende uitwaaierende gewaden uitstrekte, de gouden iconostase, de iconen in de gouden lijsten, de als een helder gouden vuur heet oplaaiende, scheef en in overvloed voor het feest opgestelde en elkaar tot smelten brengende dunne waskaarsen, het luide en valse gezang van de kerkdienaar en de koster, de gewaden van de priester en de diaken, de uitroepen en voorlezingen in een verheven en niet helemaal begrijpelijke taal, de buigingen en de pittige geur van de dichte wierook die opsteeg uit het behendig opgezwaaide en met zijn zilveren kettingen rinkelende wierookvat - een vorstelijke, weelderige indruk en bracht de ziel in feestelijke verrukking ...

- Nikolaj begon mij op een keer mijn toekomst te schilderen - ach ja, zei hij schertsend, wij zijn dan natuurlijk totaal geruïneerd, en jij zult als je groot bent een baantje zoeken, ambtenaar worden, trouwen, kinderen krijgen, wat geld bij elkaar sparen en een huisje kopen - en ineens voelde ik de hele verschrikking en laagheid van een dergelijke toekomst zo duidelijk, dat ik in snikken uitbarstte ...

- Er klonk heel vaak trots in de woorden van Rostovtsev. Trots waarop? Natuurlijk op het feit dat wij, Rostovtsevs, Russen waren, echte Russen, die een heel bijzonder, eenvoudig, op het oog bescheiden leven leidden, dat tegelijk het echte Russische leven was en beter dan enig ander, want het leek immers slechts bescheiden, in werkelijkheid was het overvloediger dan ergens anders, was het de wettige schepping van de ware Russische geest, terwijl Rusland rijker, sterker, rechtvaardiger en beroemder was dan enig land ter wereld. Maar was die trots alleen de Rostovtsevs eigen? Later zag ik dat zeer velen die hadden, en nu zie ik nog iets anders: dat die trots een soort teken des tijds was en zich juist toen voordeed, en niet alleen in onze stad.

- Wat valt er nog meer over mijn schooltijd te vertellen? Gedurende die jaren veranderde ik van een kind in een jongeling. Maar hoe die verandering zich voltrok, weet wederom God alleen. Uiterlijk verliep mijn leven natuurlijk heel eentonig en alledaags. Steeds dezelfde weg naar school, steeds weer met tegenzin 's avonds datzelfde vervelende huiswerk maken voor de volgende dag, steeds weer die niet-aflatende droom over de naderende vakantie, steeds dat aftellen van de dagen die je nog scheidden van Kerstmis, van de zomervakantie, - ach, gingen ze maar sneller voorbij!

 

- Op het pleintje voor de muziektent stond midden in een groot bloemperk een fontein te spuiten, de bloemen besproeiend met een koele waternevel, en die frisheid en de koele, betoverende geur van de met water besprenkelde bloemen die, zoals ik later te weten kwam, gewoon "tabaksbloemen" heetten, is mij altijd bijgebleven: dat komt omdat die geur met een gevoel van verliefdheid samenhing, waarvan ik voor het eerst in mijn leven nog enkele dagen daarna de zoete pijn voelde. Ik kan die geur van tabaksbloemen tot op de dag van vandaag niet zonder opwinding ruiken, dank zij haar, dat meisje uit de provincie, dat nooit enig idee van mij heeft gehad of van het feit dat ik mijn leven lang keer op keer aan haar, aan de frisheid van die fontein en aan de klanken van de militaire muziek moet denken zodra ik die geur ruik ...

 

- Toen ze zo snel op ons afkwam en met een vriendelijke glinstering in haar agaten ogen ons vrijmoedig en stevig met haar in een smalle zwarte handschoen gestoken handje de hand drukte, snel begon te praten en te lachen, waarbij ze een paar keer vluchtig maar nieuwsgierig mijn kant opkeek, ervoer ik voor het eerst in mijn leven zo heftig en zinnelijk al dat bijzondere en beangstigende dat verscholen ligt achter lachende vrouwenlippen, in de kinderlijke klank van een vrouwenstem, achter de rondingen van vrouwenschouders, in de slankheid van een vrouwentaille, in dat onbeschrijflijke dat zelfs in een vrouwenenkeltje aanwezig is, dat ik geen woord kon uitbrengen.

 

- Hoeveel verlaten landgoederen en verwilderde tuinen komen er niet voor in de Russische literatuur en met hoeveel liefde zijn ze altijd beschreven!

 

- Het was het begin van mijn jongelingsjaren, een tijd die voor iedereen verbazend is, maar die voor mij, als gevolg van bepaalde persoonlijke eigenschappen, wel heel bijzonder was: ik had bijvoorbeeld zulke scherpe ogen dat ik alle sterren in de Plejaden kon zien, een gehoor waarmee ik het fluiten van een marmot in het avondlijke veld op een werst kon horen en een reukzin waardoor ik als het ware bedwelmd raakte wanneer ik de geur van een lelietje-van-dalen of van een oud boek opsnoof ...

 

- Bij elke genezing is er een bijzondere morgen waarop je bij het ontwaken eindelijk weer ten volle de simpelheid, de alledaagsheid doorvoelt die gezondheid is, een terugkeer tot de normale toestand, ook al onderscheidt die zich van de toestand van vóór de ziekte door nieuwe ervaring en wijsheid.

 

- Wanneer je naar huis terugkeert denk je altijd dat er tijdens je afwezigheid iets is gebeurd, dat er een bijzondere brief of een belangrijk bericht is gekomen. Meestal blijkt dat er niets is gebeurd en dat er niets is gekomen.

 

- "Houdt u van Toergenjev?" vroeg ze. Ik zweeg verward - omdat ik op het platteland was geboren en getogen werd mij altijd die vraag gesteld en nam men automatisch aan dat ik van Toergenjev hield.

 

- De volgende dag maakte ik, in een rustig helder ochtendregentje dat nu eens ophield en dan weer begon, vanuit Vasiljevskoje een rit te paard tussen het omgeploegde en braakliggende land. De boeren ploegden en zaaiden. De ploeger liep blootsvoets achter de haakploeg, wiegend en met zijn witte, schuinstaande voeten voortstrompelend in de zachte voren; het paard, gebogen, zich hevig inspannend, woelde de aarde om, en achter de ploeg in de voren tripte een blauwe roek die ieder ogenblik frambozerode wormen oppikte, achter de roek stapte met grote gelijkmatige stappen een oude man, blootshoofds en met een zaaizak over de schouder, die met een weids, edel-vrijgevig gebaar van de rechterhand de aarde in regelmatige halve cirkels met zaad bestrooide.

- Mensen wachten voortdurend op iets gelukkigs, iets interessants, ze dromen van een bepaalde vreugde, een bepaalde gebeurtenis. Daarom trekt reizen ook zo. En dan de vrijheid, de ruimte ... Het nieuwe, dat altijd iets feestelijks heeft, versterkt het gevoel dat je leeft, en dat is immers het enige wat we allemaal willen, wat we zoeken in iedere sterke emotie?

 

Het resterende gedeelte van dit derde deel bestaat uit verhalen, meestal  verhalen over de liefde. Veelal volgen deze verhalen een vast patroon. Een wat oudere man in betere doen laat zijn oog vallen op een knappe, onschuldige en veel jongere vrouw, vaak nog een meisje. Hij verleidt haar, ze hebben het een tijdje goed en dan trekt hij weer verder, haar zwanger en in schande achterlatend. Het zal wel gebruikelijk zijn geweest in die tijd, maar echt vrolijk kan ik hier toch niet van worden. Bij deze verhalen, één citaat:

 

- Hij was in lange tijd niet in zo'n geanimeerde stemming geweest als deze avond, dankzij haar, en die laatste gedachte wekte in hem een zekere ergernis. Ja, van jaar tot jaar, dag in dag uit wachtte je heimelijk maar op één ding: een gelukkige amoureuze ontmoeting, je leefde eigenlijk alleen door de hoop op zo'n ontmoeting - en het werd nooit iets ...

 

      

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

 

Koopstop

Sinds 21 maart heb ik een koopstop ingesteld voor boeken, dvd's en cd's. Dit is een zeer gewenste actie daar mijn spaargeld hard richting de 0 euro aan het gaan is. Mijn bedoeling is om voorlopig geen boeken, dvd's en cd's meer te kopen totdat ik weer een redelijk bedrag op mijn spaarrekening heb. Ik heb overigens meer dan genoeg wat ik nog niet gelezen, bekeken of beluisterd heb.

 

Mijn aanpak hierbij is vrij simpel. Ik heb alle zoekopdrachten op marktplaats verwijderd. 90% van deze artikelen koop ik via marktplaats. Als ik niet meer op marktplaats kijk, hoef ik dus alleen nog maar een klein beetje minder te kopen in de fysieke winkels. Ik ben benieuwd hoe lang ik het volhoud. Voorlopig heb ik al langer niets gekocht dan ooit eerder gedurende de afgelopen 20 jaar.

 

Een groot bijkomend voordeel van het niet meer kopen op marktplaats is dat ik veel minder tijd achter mijn computer zit. In plaats van ongeveer anderhalf uur per dag achter de computer, zit ik nu op dagen dat ik niet blog nog maar zo'n 20 minuten per dag achter mijn computer. Meer tijd om te lezen, films te kijken of gewoon niets te doen.

 

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

Boenin: Verzamelde werken: deel 2

Boenin: Verzamelde werken: deel 2 (Rusland, 1913-1930): 577 blz: Vertaald door Margriet Berg & Marja Wiebes (1996): Uitgeverij van Oorschot

 

 

Nadat ik het eerste deel van de verzamelde werken van Boenin had gelezen, had ik een pauze genomen en als tussendoortjes 4 boeken van Frank van Rijn gelezen. Daarna ben ik weer verder gegaan met Boenin en heb ik de delen 2-4 in een eigenlijk te hoog tempo gelezen. Ivan Boenin is één van mijn absoluut favoriete schrijvers, samen met onder andere drie andere vermaarde Russische schrijvers: Leo Tolstoj, Anton Tsjechov en Konstantin Paustovskij. 

 

In dit tweede deel staan verhalen, in lengte variërend van 1 tot ruim 60 bladzijden. Ik vind de verhalen van Boenin over het algemeen sterker naarmate ze langer zijn, de allerkortste verhalen (tot 8 bladzijden lengte) kunnen mij meestal niet zo boeien. Het bekendste verhaal uit dit deel is ongetwijfeld "De heer uit San Fransisco" over een Amerikaanse miljonair die per schip een lange wereldreis maakt met zijn vrouw en dochter en in Italië onverwacht komt te overlijden. Tijdens zijn leven wordt hij in ieder hotel met alle egards ontvangen, maar na zijn overlijden weet men niet hoe snel men zijn lijk en de lijkkist moet wegwerken. Cynisch, maar zo gaat het natuurlijk wel.

 

Citaten:

- Nikifor is een nog jonge maar sombere boer. Hoe hij sprookjesverteller is geworden begrijpt hij zelf niet. Het is begonnen met een grap: op een keer vertelde hij een onbenullig verhaaltje, maar de jonker vond het leuk en gaf hem lachend geld voor een half flesje wodka, en toen hij de volgende dag langs kwam, wilde hij een nieuw verhaal horen. Er zat voor Nikifor niets anders op dan zich de kleinste kleinigheden te binnen te brengen, soms lukraak wat te bedenken, soms echte onzin over zichzelf te verkopen. De grappenmaker of de sprookjesverteller te moeten uithangen is weliswaar niet aangenaam, maar het is ook niet aangenaam te moeten erkennen dat je niets weet te vertellen. En dan ook nog een bijverdienste laten schieten? In elk geval gaan de kindertjes niet altijd hongerig naar bed, en heb je zelf soms ook wat lekkers te eten, je koopt tabak, zout, meel, of zoals nu, grutten, eieren.

 

- Alleen gekken valt het geluk immers in de schoot, maar een verstandig, zakelijk iemand krijgt van het lot niks cadeau!

 

- ... iedere geestelijke weet dat het woord "gedood" meer dan duizend keer in de Bijbel voorkomt en meestal met de grootste lof en dank aan de Schepper voor zijn medewerking.

 

- Men zegt dat de mens een sprekend dier is. Maar het is juister om te zeggen dat de mens een schrijvend dier is. 

- Ik lag een hele tijd te lezen op een laag stro op de dorsvloer - en opeens werd ik ongedurig. Nu was ik alweer vanaf de vroege ochtend aan het lezen, had ik alweer een boek in mijn handen! En zo ging het dag in dag uit, sinds mijn prille jeugd! Mijn halve leven had ik doorgebracht in een niet-bestaande wereld, tussen mensen die er nooit waren geweest, die bedacht waren, me opwindend over hun lot, hun vreugde en verdriet, alsof het mijzelf betrof ...

 En hoe moest ik nu onderscheid maken tussen de werkelijke en de fictieve reisgezellen van mijn aardse bestaan? Hoe moest ik hen uit elkaar houden en hoe de mate van hun invloed op mij bepalen?

- Ik behoor tot diegenen die bij het zien van een wieg onwillekeurig aan het graf moeten denken.

Een mooi verhaal vind ik "De godsboom" over een eenvoudige boer die veel in spreekwoorden praat:

- Ik ben niet inhalig, ik ben goedhartig. Om geld ben ik niet rouwig. Ben je zelf een stuk verdriet, helpen ook je roebels niet!

- Uit mijn humeur? Helemaal niet. Waarom zou ik uit mijn humeur zijn? Dat past niet. De nacht verduistert de dag, verdriet verduistert de mens.

- ... ik leef zoals God het wil, ik ben om zo te zeggen een godsboom: die waait met alle winden mee ...

- Ik schaam me niet voor mijn armoede: heeft de meid een krappe schoen, kan ze daar soms iets aan doen?

      

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

 

Marco Verschoor: Nederland in tijden van Corona

Marco Verschoor: Nederland in tijden van Corona (Nederland, 2022): 180 blz: Uitgave in eigen beheer

 

Na alle prachtige fotoboeken die Marco heeft gemaakt over zijn verre reizen, vind ik het erg leuk dat Marco ook een fotoboek heeft gemaakt over ons eigen Nederland. 

 

Marco woont in Zeist en Conny woont in Den Haag. Ze hebben er een gewoonte van gemaakt om tijdens de Corona-periode ieder weekend te gaan wandelen, afwisselend in de omgeving van Zeist en in de omgeving van Den Haag.

 

Verder hebben Marco en Conny regelmatig ergens anders in Nederland overnacht om dan ter plekke een wandeling te maken. Plaatsen die ze bezocht hebben zijn onder andere: Beuningen, Enter, Oudenbosch, Cadzand, Hulst, Sluis, Middelburg, Stompwijk, Schipluiden, Wageningen, Lochem, Veenhuizen, Zaanse Schans, Volendam en Marken. 

In tegenstelling tot in al zijn andere fotoboeken, staan in "Nederland" vrijwel geen foto's van mensen. Er is daarentegen wel heel veel aandacht voor de natuur in Nederland. Ons land blijkt nog tal van plekken te hebben waar je prachtig kunt wandelen. Ik vind de foto's in "Nederland" misschien niet zo spectaculair als in zijn andere boeken, maar het is een prachtig fotoboek!

Het copyright op de foto's berust bij Marco Verschoor. Voor een grotere weergave, klik op de foto's.

 

 
 

Met dit boek over Nederland in tijden van Corona sluit ik mijn serie besprekingen met foto's van Marco's fotoboeken af. Marco heeft nog veel meer reizen en fotoboeken gemaakt. In ieder geval weet ik dat hij stedentrips naar Alexandrië, Caïro, Rome en Delhi heeft gemaakt en in IJsland, Egypte, Ethiopië, Libië, Marokko, Namibië, Tanzania, Georgië en Kamtsjatka is geweest en volgens mij heeft hij van al die reizen een fotoalbum gemaakt. Waarschijnlijk zal ik nog wel eens vaker over een fotoboek van Marco bloggen.

 

      

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

 

Marco Verschoor: Madagascar

Marco Verschoor: Madagascar (Nederland, 2019): 2 delen: 198 & 174 blz: Uitgave in eigen beheer

 

Van 27 juni tot 20 juli 2019 maakten Marco en Conny een rondreis door Madagascar. Ze vlogen op Antananarivo (de hoofdstad) en namen vervolgens een binnenlandse vlucht naar Tulear in het zuidwesten van Madagascar. Ze reisden vervolgens naar het noordoosten via de volgende plaatsen: Ifaty, Isalo, Ilakaka, Ambalavao, Ranomafana, Antsirabe, Andasibe, Palmarium, Mahambo, Ambodifotatra en uiteindelijk weer Antananarivo.

 

In "Madagascar" staan zoals gebruikelijk weer veel foto's met mensen, maar daarnaast is er ook veel aandacht voor de natuur: landschappen, dieren en planten. Voor de afwisseling geen oude monumenten. Ik vind "Madagascar" het mooiste fotoboek dat Marco tot dusver heeft gemaakt.

 

Citaat:

- (G)een droomreis

Madagascar heeft voor mij altijd een magische klank gehad. Zolang als ik me kan herinneren, wilde ik hier graag een kijkje nemen. Conny had daar heel andere ideeën over. Het is een land van bergen, oerwoud, wilde dieren - waaronder muggen. Geen plek om voor je plezier naar toe te gaan als je het haar vraagt.

 

Toch kwam het vorig jaar ineens ter sprake. We zouden ditmaal in de zomer op vakantie en voor Madagascar is dat de beste tijd. En er bleken ook leuke kanten aan te zitten, zoals halfwoestijn, fraaie stranden en een interessante cultuur. Samen met Matoke, een Afrika-specialist in Den Bosch, stelden we een reisprogramma op waar we blij van werden. Op papier in elk geval.

 

Het copyright op de foto's berust bij Marco Verschoor. Voor een grotere weergave, klik op de foto's.

 

 

 

 

 

      

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

 

Marco Verschoor: Iran

Marco Verschoor: Iran (Nederland, 2018): 200 blz: Uitgave in eigen beheer

 

Marco en Conny hebben van 11 oktober tot 3 november 2018 voor de tweede keer samen een rondreis door Iran gemaakt. Ze hebben gekozen voor een route langs het noordwesten en westen. 

 

Ze vlogen op Teheran. Vervolgens gingen ze naar de Kaspische zeekust, Ardabil, Tabriz, Kandovan,  Urumiyeh, Takab, Sanandaj, Kermanshah, Shushtar, Hamadan en om af te sluiten de laatste drie dagen in Teheran.

"Iran" bevat veel prachtige foto's van mensen, maar ook veel van monumenten. De natuur (landschappen) komt wat minder aan bod.

 

Citaten:

- Vier jaar geleden reisden we met zijn tweeën door het hartland van Iran. Deze keer hebben we gekozen voor een route langs het noordwesten en westen. Een land van Azeri, Koerden, Armeniërs en Arabieren. Vanuit Teheran bezoeken we eerst de Kaspische Zee, een geliefde vakantiebestemming voor Iraniërs. Vandaar reizen we verder door de grensgebieden van Azerbeidjan, Armenië, Turkije en Irak. Onze chauffeur is Kambiz, een oude bekende van de vorige reis.

 

- Gesprekken op straat nemen nogal eens een verrassende wending deze reis. Nog meer dan vier jaar geleden klinkt openlijk kritiek op de regering, en worden er zelfs grapjes gemaakt die je in een islamitisch land niet zou verwachten. Als tijdens ons gesprek de oproep tot gebed klinkt, verontschuldigt een van de mannen zich voor het kabaal.

 

Andere verrassingen op straat: een man in een winkel wijst naar agent in uniform naast zich en maakt het grapje dat deze van Daesh (Islamitische Staat) is. We zien jonge mannen en vrouwen hand in hand lopen. En er wordt openlijk gespeculeerd over de terugkeer van de zoon van de sjah. Als koning, of als president.

 

Het copyright op de foto's berust bij Marco Verschoor. Voor een grotere weergave, klik op de foto's.

 

 

 

 

 

 

      

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

 

Marco Verschoor: Bombay

Marco Verschoor: Bombay (Nederland, 2017): 216 blz: Uitgave in eigen beheer

 

Het heeft wel helemaal niets met dit boek te maken, maar als ik aan Bombay denk, dan denk ik automatisch aan de limerick van John O' Mill: "Safety First".

 

Safety first:
Een autobestuurder in Bombay
Was iemand, die alles zo domday
Dat al het verkeer
Bij 't zien van dat heer
Maar liefst over Eindhoven omray

 

Van 6 tot 16 maart 2017 maakten Marco, Conny en een vriendin een stedentrip naar Bombay, een van de grootste en (aan de foto's te zien) meest kleurrijke steden ter wereld.

 

De fotoboeken van Marco worden steeds mooier. Ondanks de korte reistijd van slechts 10 dagen is "Bombay" een prachtig fotoboek geworden, mijn favoriete fotoboek van Marco tot dusver. Er staan minder teksten in het boek dan in het boek over Jordanië. Bombay oogt ook veel kleurrijker dan het toch wat dorre Jordanië en er staan tal van prachtige foto's van mensen in kleurrijke kleding in dit boek. Opnieuw heb ik er 5 voor jullie uitgezocht.

Citaten:

- Bombay (sinds 1996 Mumbai) was een van de belangrijkste steden van Brits India. De Britten hebben hun sporen rijkelijk nagelaten. In de vorm van markante gebouwen, cricket, en sfeer. Het oude centrum van Mumbai maakt een  totaal andere indruk dan bijvoorbeeld Delhi. Onmiskenbaar Indiaas én modern. Ordelijker, welvarender ook. Veel blingbling van rijke Indiërs. Maar schrijnende armoede is nooit ver weg.

 

- Holi-festival

Van oorsprong is Holi een hindoeïstisch feest, waarmee de komst van het voorjaar gevierd wordt. De vrolijkheid en kleur werkten kennelijk aanstekelijk, want het feest wordt nu alom gevierd in India. Niet overal gebeurt dat even uitbundig. In Rajasthan moeten er ware veldslagen in kleur worden "uitgevochten", maar in Mumbai is het allemaal wat ingetogener. Toch waren wij wel benieuwd wat we konden verwachten. Een ochtend lang wagen wij ons in de gevarenzone.

 

Het copyright op de foto's berust bij Marco Verschoor. Voor een grotere weergave, klik op de foto's.

 

 

 

 

 

 

 

      

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

 

Marco Verschoor: Jordanië

Marco Verschoor: Jordanië: Tijdreizen in een klein land (Nederland, 2015): 256 blz: Uitgave in eigen beheer

Marco en Conny hebben van 9 oktober tot 2 november 2015 een rondreis door Jordanië gemaakt. Daarbij hebben ze overnacht in de volgende plaatsen: Amman, Umm Qais, Ajloun, Madaba, Dana, Feynan, Petra, Wadi Musa, Wadi Rum, Aqaba, Azraq en opnieuw Amman.

Vergeleken met zijn voorgaande fotoboeken oogt Marco's boek over zijn reis door Jordanië weer een stuk professioneler. Net als het voorgaande boek over Iran is dit boek uitgegeven op vierkant formaat met nu stevige gekartonneerde pagina's. Er staan meer teksten in dit boek dan in zijn eerdere boeken en de vormgeving vind ik ook verbeterd. Met dit boek heeft Marco een niveau bereikt waar slechts weinig fotoboeken van professionele fotografen aan kunnen tippen!

De reden van Marco en Conny om naar Jordanië te gaan was vooral om allerlei oudheidkundige overblijfselen te bezoeken en te bewonderen. In dit boek dus naast de nodige foto's van mensen vooral heel veel foto's van oude ruïnes en mozaïekvloeren. Omdat ik zelf niet in Jordanië ben geweest, zeggen deze foto's mij niet zo veel en heb ik weer gekozen voor 5 foto's waar mensen op staan.

Citaat:

- Tijdreizen in een klein land

"Het is maar een klein land, hoor! In een week heb je alles wel gezien." Aldus de dame van Rosetta reizen op de vakantiebeurs. Daar zijn we dus maar niet mee in zee gegaan. Gelukkig vonden we op diezelfde beurs Irma Saedt, die wél begreep wat wij wilden. Samen met haar stelden we een rondreis samen van drie weken, waarbij we Jordanië van noord naar zuid zouden doorkruisen.

 

Dat kleine land is overigens ruim twee keer zo groot als Nederland. Daarbij is de geschiedenis overal zeer zichtbaar en tastbaar aanwezig. Na drie weken tijdreizen hebben we nog steeds niet veel meer gedaan dan scratching the surface.

Jordanië is dat ándere heilig land: een groot deel van de Bijbelverhalen speelt zich hier af. En behalve Bijbelse aartsvaders kwamen hier ook Egyptenaren voorbij, Assyriërs, Grieken, Perzen, Nabateeërs, Romeinen, Byzantijnen, Kruisvaarders, Omayyaden, Ottomaanse Turken en Britten (Winston Churchill zelf trok die rare oostgrens van het land). Om er een paar te noemen. En meestal lieten ze sporen na, het ene nog indrukwekkender dan het andere.

Op dit moment vormt Jordanië een beetje het oog van de storm die over het Midden-Oosten raast. In het land zelf is het betrekkelijk stil en bijzonder veilig. Maar vluchtelingen uit Syrië, zoals eerder Irakezen en Palestijnen, zoeken massaal hun toevlucht hier.

 

Het copyright op de foto's berust bij Marco Verschoor. Voor een grotere weergave, klik op de foto's.

 

 

      

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

 

Marco Verschoor: Iran: beeld van een land

Marco Verschoor: Iran: beeld van een land (Nederland, 2014): 120 blz: Uitgave in eigen beheer

 

"Iran" is het verslag in foto's van een rondreis die Marco en Conny in oktober en november 2014 door Iran hebben gemaakt.

 

Dit boek is het eerste fotoboek dat Marco op een groot vierkant formaat heeft gemaakt. Het was even zoeken, de eerste twee fotoboeken van Marco waren op het traditionele staande formaat, de volgende twee waren op oblong formaat en vanaf nu werkte Marco met een vierkant formaat. Eerlijk gezegd denk ik zelf ook dat dat het mooiste formaat voor een fotoboek is, zo komen zowel horizontale als verticale foto's goed tot hun recht.

 

In "Iran" heeft Marco ervoor gekozen om alle foto's op groot formaat te presenteren, steeds één per bladzijde en geheel zonder bijschriften. De enige tekst in het boek staat op de achterkant van de omslag: "4 weken - 6000 kilometer - 7500 foto's oktober-november 2014". Een groot voordeel van deze wijze van presenteren is dat je uitgenodigd wordt om vooral zelf goed te kijken. Ik houd altijd al wel van fotoboeken met geen of weinig tekst.

 

In dit boek staan weer hetzelfde soort foto's die Marco op zijn andere reizen ook heeft gemaakt: veel foto's van mensen, maar ook van Persepolis, islamitische gebouwen en landschappen. Marco heeft altijd al prachtige foto's gemaakt, maar van zijn fotoboeken die ik tot nu toe heb besproken vind ik de selectie foto's in dit boek duidelijk het mooiste. Er staan echt heel veel schitterende foto's in dit boek zonder teksten!

 

Het copyright op de foto's berust bij Marco Verschoor. Voor een grotere weergave, klik op de foto's.

 

 

 

 

 

      

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.

 

Marco Verschoor: Istanbul

Marco Verschoor: Istanbul (Nederland, 2013): 196 blz: Uitgave in eigen beheer

 

Marco en Conny zijn samen met de vader van Conny en een vriendin van 11 tot 19 mei 2013 een weekje in Istanbul geweest. Dit boek over Istanbul moest ik natuurlijk hebben. Zelf ben ik 2 keer een aantal dagen in Istanbul geweest: in 1988 aan het einde van mijn fietstocht en in 1989 samen met een vriend. Voor mij is Istanbul na Rome mijn meest favoriete stad.

 

"Istanbul" heeft net als het voorgaande boek (de 2 delen over Oezbekistan) een oblong formaat. Ook in dit boek staan weer een aantal zwart-wit foto's.

 

Onderwerpen in dit boek zijn behalve foto's van mensen, een flink aantal foto's van islamitische gebouwen, moskeeën zoals de Blauwe Moskee en de Suleymaniye. Natuurlijk ook de Aya Sophia, de stadsmuur, de bazaar en de Hippodroom. Aan het eind van het boek staat een overzichtje van wat ze in Istanbul hebben gedaan.

Het copyright op de foto's berust bij Marco Verschoor. Voor een grotere weergave, klik op de foto's.

 

         

Reacties op dit blog zijn meer dan welkom.